باشگاه لیورپول که روزگاری نماد ریشه‌های کارگری و ساده‌زیستی در منطقه بندری مرسی‌ساید بود، امروز با هزینه‌‌ای نزدیک به نیم میلیارد یورویی تنها در یک پنجره نقل‌وانتقالاتی، بیش از هر زمان دیگری زیر ذره‌بین قرار گرفته است. بحث فقط پول نیست؛ مسئله، تغییر چهره و هویت باشگاهی است که زمانی علیه سرمایه‌داران می‌ایستاد، اما حالا خود یکی از بازیگران بزرگ بازار شده است.
نماد این ریشه‌های اصیل شاید همان ویدئوی مشهور سال ۲۰۱۸ باشد. ویدیویی که در آن ریچی شی، کمدین اهل کورک و یکی از طرفداران دوآتشه لیورپول، را با موهای ژولیده و نشسته روی زمین روی یک تشک ساده می‌بینیم که با صدای بلند می‌خواند Salah do do do do, ohhh Mané Mané . ویدیوی او در عرض چند روز میلیون‌ها بار دیده شد و به یک پدیده تبدیل شد. شی حتی بعدها روی صحنه جشن قهرمانی لیورپول رفت و رابطه نزدیکی هم با یورگن کلوپ پیدا کرد.
او روزی در یک مصاحبه از کلوپ پرسید: "پول فروش کوتینیو را خرج بازیکن جدید میکنید یا در بیت‌کوین سرمایه‌گذاری میکنید؟" این مسلما شوخی بود، اما پیامش روشن بود: پول، حتی در آنفیلد به جزئی جدانشدنی از فوتبال تبدیل شده است.
کلوپ خودش بارها گفته بود: "وقتی یک بازیکن را ۱۰۰ میلیون یورو می‌خری…" جمله‌ای که حالا دیگر تنها در حد حرف نیست. لیورپول با سرمایه‌گذاری‌های کلان و مالکیت آمریکایی فنوی اسپورتس گروپ، سال‌هاست با تصویر نوستالژیک یک باشگاه کارگری فاصله پیدا کرده است. این روند از سال ۲۰۱۰ با ورود مالکان آمریکایی آغاز شد، اما امروز، ۱۵ سال بعد، صدای پول بیش از هر زمان دیگری در آنفیلد طنین‌انداز است.
و جالب اینکه خود کلوپ هم سرانجام راهی متفاوت رفت. مربی‌ای که در ماینتس و دورتموند به عنوان چهره‌ای ضدسرمایه‌داری و محبوب طبقه کارگر شناخته می‌شد، امروز به عنوان رئیس فوتبال جهانی ردبول در موقعیتی کاملاً متفاوت قرار دارد؛ با دستمزدی هنگفت و جایگاهی که دیگر با آن تصویر ساده و کاریزماتیک گذشته فرسنگ‌ها فاصله گرفته است.
لیورپول دیگر فقط تیم کارگران نیست؛ تیمی است که با هزینه کردن ارقامی نجومی در بازار، خود را هم‌ردیف غول‌های سرمایه‌دار فوتبال دنیا کرده است. اما شاید همین تضاد، جذاب‌ترین روایت روزهای جدید مرسی‌ساید باشد.
