جام‌جهانی فوتبال علاوه بر این‌که شور و شوق بی‌نظیری در کل جهان بر پا می‌کند، سبک‌های جدیدی هم به دنیای مد و فشن می‌آورد و مدل موی حداقل یکی از بازیکنان در هر دوره از این تورنمنت بزرگ مشهور می‌شود.
شاید تاثیرگذارترین مدل مو در تاریخ فوتبال مربوط به یورو ۹۶ و موهای سفید «گازا» باشد. در آن روزها که روزنامه خواندن و کرایه کردن فیلم‌های پرفروش مرسوم بود، بیشترین تاثیر روی چهره آقایان را نه بازیگران یا خواننده‌ها، بلکه فوتبالیست‌ها داشتند. پوسترهای فوتبالیست‌ها بر در و دیوار نصب می‌شد و روزهای غیر مدرسه خیابان پر می‌شد از پسربچه‌های کوچک که پیراهن‌های بزرگ فوتبالی پوشیده‌اند. حتی برچسب‌های پانینی با کپسول گاز معاوضه می‌شد. برای افراد زیر ۱۵ سال فوتبالیست‌ها بت بودند.
دو سال بعد کل تیم رومانی در جام‌جهانی ۹۸ موهای خود را سفید کردند (جیمی هیل ادعا کرد که این رنگ مو به آنه‌ا کمک می‌کرد تا همدیگر را پیدا کنند و به هم پاس بدهند، ولی کسی با این ادعا قانع نشد!).
جام‌جهانی همیشه صحنه مدل موهای عجیب و غریب بوده است؛ از زمان گرد مولر افسانه‌ای در تورنمنت ۷۴ تا بابی چارلتون سال ۶۶. مدل موهای خاص در هر دوره جام‌جهانی مد می‌شد و تا چند سال مردان جوان از آن مدها پیروی می‌کردند. دیوید بکام هم سر و کله‌اش پیدا شد و با قیافه خاص و مدل موهایش از تاج خروسی گرفته تا بافت آفریقایی و حتی کچل کردنش سرلوحه خیلی از جوانان دوره خودش شد، رونالدوی برزیلی هم از این قاعده مستثنی نبود و مدل موی سال ۲۰۰۲ عجیب و غریبش مد روز شده بود.
شاید آن دوران تمام شده باشد و بچه‌های الان بیشتر از یوتیوبرها تقلید کنند ولی جام‌جهانی همچنان صحنه‌ای است که فوتبالیست‌ها در آن هم فردیت خود را نشان می‌دهند و هم شاید پیامی در مورد سرزمین مادری خود را به مخاطبان ارسال کنند.
چند مورد از عجیب‌ترین و تاثیرگذارترین مدل موهای جام‌جهانی‌ها را یادآوری می‌کنیم.
گرد مولر و پل بریتنر (۱۹۷۴)
کارلوس والدراما (۱۹۹۰)
روبرتو باجو (۱۹۹۰)
تاربیو وست (۱۹۹۸)
تیم ملی رومانی (۱۹۹۸)
رونالدو (۲۰۰۲)
دیوید بکام (۲۰۰۲)
دیوید سیمن (۲۰۰۲)
نیمار (۲۰۱۴)
تومواکی ماکینو (۲۰۱۸)
