سال 88 اسم علی عطشانی با کارگردانی فیلم « دموکراسی تو روز روشن »، مضمون خاص فیلم، دستمزد عجیب گلزار برای بازی در نقش عزرائیل و... توی زبان ها افتاد و از آن سال تا به حال اسم او با مضامین خاص، حاشیه آثار، توقیف فیلم هایش مثل «پارادیس» و... همراه بوده است. عطشانی سال 98 فیلم «سلفی با دموکراسی» را ساخت که حالا بعد از مدت ها وارد شبکه نمایش خانگی شده. فیلمی که در آن پژمان بازغی و پولاد کیمیایی در نقش دو فرشته بامزه، برای انجام آزمایشی به زمین می آیند و برای رسیدن به جواب سئوال شان در خیابان ها دوردور می کنند.
آزمایش فرشته ها روی انسان ها
فیلم به نوعی در راستای همان ایده «دموکراسی تو روز روشن» است. با این تفاوت که این بار به جای گلزار، امیرعباس گلاب در نقش عزرائیل خوش تیپ ظاهر می شود و کاری می کند که یاد و خاطر گلزار را گرامی بداریم و دلمان برای او تنگ شود. فیلم به خاطر شیوع کرونا در زمان خودش اکران نشد و داستانش از این قرار است که کوروش تهامی به عنوان یک فرشته مقرب، به دو فرشته دیگر به نام خشوعی و خضوعی ماموریت می دهد تا از بهشت به ایران بیایند و دنبال پاسخ ذهنی که در سر یک رزمنده قدیمی ایجاد شده بگردند. آن ها برای آزمایش بیشتر در کوچه و خیابان های تهران دوردور می کنند، زنی خیابانی را بدون آن که شغلش را بدانند سوار می کنند و زندگی اش را نجات می دهند، پیتزا می خورند، سونا و جکوزی می روند و حتی عاشق می شوند. البته آن چه گفتیم تمام داستان فیلم نیست.
انواع جلب توجه
عطشانی دوست دارد فیلمش با مضمون، نوع بازیگران، جلوه های ویژه و... جلب توجه کند؛ اما در اصل مضمونش تازگی ندارد و فیلم بعد از زرق و برقی آماتور و جلوه های ویژه دم دستی، از همین نداشتن فیلمنامه قوی و محتوایی که ذهن مخاطب را درگیر کند لطمه می خورد. در نهایت صرفاً چند موقعیت بامزه ایجاد می کند که مخاطب را می خنداند. اما نه حضور نچسب امیر عباس گلاب در اولین فیلمش، نه جلوه های ویژه و حقه پرده آبی و... هیچ کدام نمی تواند فیلمی که تکرار معمولی یک فیلم متوسط است را نجات دهد و باید به تک شوخی های فرشته ها با اینترنت و دلار و... بسنده کنیم.
