در پناهگاه‌های عمومی احساس امنیت می کنیم اما همه به این پناهگاه‌ها دسترسی ندارند. افراد بسیاری هستند که هیچ گونه سرپناهی در برابر خطر ندارند.
در ابتدای امر همه شاد بودیم زیرا شاهد دستاوردهای مهمی در تهران بودیم. اما به سرعت همه چیز تغییر کرد زیرا بهایی که باید می پرداختیم زیاد شد و می ترسم این بها و هزینه‌ای که می‌پردازیم بسیار بیشتر شود.
به نظرم جامعه اسرائیلی نمی‌تواند این وضع را برای هفته ها یا یک ماه کامل و یا سال ها تحمل کند. فرودگاه‌ها بسته است. هیچ راهی برای ورود و خروج وجود ندارند. زندگی در این جا آسان نیست.
