طی یک ماه به اندازه ده سال در این کشور اتفاقات و حوادث مختلف رخ داد، اما همچنان رای نهایی شکایت پرسپولیس از علیرضا بیرانوند در ماجرای فسخ قرارداد این دروازه‌بان و پیوستن او به تراکتور صادر نشد! خیلی عجیب است حقیقتا؛ در دوازده ماه گذشته نه نقد و خبر و اعتراض در این زمینه اثری داشته و نه طعنه و کنایه و شوخی و خنده.
یک جلسه جنجالی
در همین راستا، برخی رسانه‌ها طی روزهای گذشته از برگزاری جلسه‌ای بین مدیران پرسپولیس و تراکتور خبر دادند. وقتی اصل برگزاری این جلسه از سوی مدیران دو باشگاه تایید نشده، طبیعی است که در مورد جزئیات هم چیزی بیشتری نمی‌دانیم، جز آنچه در بستر شایعات وجود دارد.
بر همین اساس مثلا گفته می‌شود محکومیت بیرانوند قطعی است و او علاوه بر جریمه نقدی سنگین، چهار ماه هم محروم خواهد شد.
باشگاه پرسپولیس هم گفته تنها به شرطی دست از ادعایش در این پرونده برمی‌دارد که مهدی ترابی و دانیال اسماعیلی‌فرد به جمع سرخپوشان تهرانی برگردند؛ خواسته‌ای که گویا با پاسخ منفی باشگاه تراکتور مواجه شده است.
حتی پیش از این نیز به‌طور مکرر گفته شده بود که شرط عقب‌نشینی پرسپولیس در این پرونده، جذب مهدی ترابی است که طبیعتا تحمل آن برای تراکتور دشوار خواهد بود. به این ترتیب ظاهرا باشگاه تبریزی سر دو راهی سختی قرار گرفته؛ از دست دادن ترابی یا کنار آمدن با محرومیت چند ماهه بیرانوند در سال جام‌جهانی. به هر حال گذر زمان نشان خواهد داد چه اتفاقی در این زمینه رخ می‌دهد.
پس نقش فدراسیون چیست؟
اگر روایت رسانه‌ها در مورد مذاکره پرسپولیس و تراکتور درست باشد، فارغ از نتیجه نهایی این دور هم نشینی‌ها، سوال اساسی این است که پس نقش فدراسیون فوتبال چیست؟ یعنی یک بازیکن خطای به این بزرگی کرده، بعد ماجرا با توافق باشگاه سابق و فعلی‌اش حل می‌شود؟
آیا خود فسخ غیرقانونی، آنقدر تخلف بزرگی نیست که فدراسیون وارد شود و فارغ از ادعای پرسپولیس یا توافق احتمالی با تراکتور، بازیکن خاطی را تنبیه کند؟ خب اگر اینطوری است که از فردا هر کسی هر کاری دوست داشت انجام می‌دهد و بعد به شکلی رضایت طرف زیان دیده را جبران می‌کند. خوب است دیگر، نه؟! تازه مساله بعدی به سودی مربوط می‌شود که یک باشگاه از این ماجرا برده و با کمک آن بازیکن غیرقانونی، قهرمان لیگ شده؛ این یکی چطور قابل جبران است؟ کسی می‌داند؟
