پس از جنگ ۱۲ روزه، ایران بر بازسازی و ارتقای نظامی تمرکز کرده است. در طول جنگ عملکرد تهاجمی ایران قابل قبول بود و رژیم صهیونی را به درخواست اتش‌بس و کشاندن آمریکا به صحنه رساند. شکاف اصلی اما به حفاظت از حریم هوایی مرتبط می‌شد.
ایران از سامانه‌های قدرتمند پدافند هوایی زمین‌پایه بهره می‌برد اما وسعت سرزمینی و فقدان حمایت هوایی این دارایی‌ها را تحت فشار قرار داد. برای پوشش وسعت سرزمینی ایران که با وسعت غرب اروپا برابر بوده و ۷۰ برابر فلسطین اشغالی است، جنگنده‌های شکاری پیشرفته ضروری‌اند.
از این‌رو بلافاصله پس از پایان جنگ و در تقارن با سفر وزیر دفاع ایران به چین، رسانه‌ها ادعا کردند ایران درپی انعقاد قرارداد خرید فوری تا ۴۰ فروند جنگنده J-۱۰ است.
اطلاعاتی درباره توافق با چین وجود تدارد اما ایران از مدت‌ها قبل قرارداد خرید جنگنده Su-۳۵ را با روسیه به امضا رسانده و ضمن دریافت تعداد کمی از سفارش خود، درپی سرعت دادن به دریافت جنگنده‌ها است.
پیش از سفر لاریجانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونی در تماس تلفنی با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه خواستار قطع روابط نظامی این کشور شد که این خواسته نابه‌جا توسط رئیس جمهور روسیه رد شد؛ درنتیجه نتانیاهو از پوتین درخواست کرد به تهران اطلاع دهد درپی جنگ نیست.
به موازات سفارش Su-۳۵ بحث دریافت سامانه‌های پدافند هوایی S-۴۰۰ نیز داغ است. اگر سامانه S-۳۰۰ که ایران پیشتر آن را دریافت کرده بر علیه جنگنده‌ها و موشک‌های کروز که ارتفاع پروازی پایینی دارند عملکرد مناسبی دارد، S-۴۰۰ برای مقابله با موشک‌های بالستیک که ارتفاع پروازی بالایی دارند، توسعه یافته است.
دریافت تعداد مناسبی از سامانه‌های S-۴۰۰ باعث تقویت کشور در برابر حملات با موشک‌های بالستیک می‌شود. در جریان هر سه تجاوز رژیم صهیونی به خاک ایران در فروردین و آبان ۱۴۰۳ و جنگ ۱۲ روزه در خرداد و تیر ۱۴۰۴، موشک‌های بالستیک هواپایه پرتاب شده از جنگنده‌های رژیم که بردهایی فراتر از یک هزار کیلومتر داشتند، نقش مهمی ایفا کردند. با دریافت S-۳۵ و S-۴۰۰ در ترکیب با خریدهای دیگر و تولیدات داخلی، تجاوز به حریم هوایی ایران دشوارتر خواهد شد.
