ایمان گودرزی؛ پرسپولیس پس از پیروزی ارزشمند در قزوین با کوله‌باری از آرامش و روحیه مناسب به تهران برگشته تا خود را برای حساس‌ترین مسابقه نیم‌فصل آماده کند. سرخ‌ها در حالی آماده دربی جمعه می‌شوند که حتی در صورت پیروزی استقلال مقابل فولاد و فاصله گرفتن آبی‌ها در جدول، شرایط روانی و امتیازی پرسپولیس به‌گونه‌ای نیست که مثل هفته‌های قبل زیر فشار سنگین قرار بگیرد. از سوی دیگر، برگزاری مسابقه در روز جمعه باعث شده شاگردان اوسمار دو روز بیشتر از استقلال فرصت ریکاوری، بازسازی انرژی و تمرکز روی تمرینات تاکتیکی داشته باشند؛ امتیازی مهم در هفته‌ای که جزئیات می‌توانند تعیین‌کننده نتیجه باشند.
با وجود این مزیت‌ها، نمایش پرسپولیس برابر شمس‌آذر قطعاً ذهن اوسمار را درگیر کرده است. سرمربی برزیلی که تقریباً تمام بازیکنانش را برای دربی در اختیار دارد، حالا با «دغدغه‌های خوش‌طعم» روبه‌روست؛ دغدغه‌هایی که برخاسته از کم‌شدن فاصله کیفیتی بازیکنان و رقابت تنگاتنگ آنها برای حضور در ترکیب اصلی است. با این حال، چهار پست کلیدی وجود دارد که تصمیم‌گیری درباره آنها برای اوسمار واقعاً دشوار خواهد بود و شاید پاسخ نهایی را تنها در آستانه اعلام ترکیب رسمی بدانیم.
قلب دفاع
در دوران هاشمیان، ابرقویی یکی از مهره‌های ثابت قلب خط دفاع بود. با آمدن کریم باقری، زوج کنعانی–پورعلی‌گنجی برای بازی با تراکتور تشکیل شد اما اخراج زودهنگام کنعانی این ساختار را برهم زد. برابر استقلال خوزستان، ابرقویی به ترکیب برگشت اما اوسمار دوباره در قزوین به مدافعان آشنای خود اعتماد کرد؛ اعتمادی که خروجی‌اش چندان دلگرم‌کننده نبود.
پرسپولیس مقابل شمس‌آذر هم روی اوت‌های بلند و هم در دفاع از ضربات ایستگاهی چندین بار تهدید شد و هر دو مدافع میانی دچار اشتباهات فردی شدند. این عملکرد بار دیگر پرسش مهمی را به ذهن اوسمار آورده: در کنار کنعانی فیکس شود یا پورعلی‌گنجی؟
پورعلی‌گنجی تجربه، سخت‌گیری و استحکام بیشتری دارد؛ ابرقویی سرعت و چابکی بالاتر. در نبردهای هوایی شرایط هر دو مشابه است. این دوگانگی ترکیب دفاعی را به یکی از پیچیده‌ترین انتخاب‌های هفته تبدیل کرده است.
دفاع راست
پست دفاع راست امسال به یکی از نقاط پرنوسان پرسپولیس تبدیل شده است. پس از حضور صحرایی و محمدی، یعقوب براجعه توانست جایگاه ثابتی پیدا کند، اما مصدومیت‌ها و بیماری سرژ اوریه نیز در این روند بی‌تأثیر نبود.
در دو بازی اخیر اما براجعه محتاط‌تر، کم‌ریسک‌تر و کم‌تحرک‌تر نشان داده و آن هجومی بودن همیشگی را از دست داده است. او در فاز دفاع هم اشتباهاتی داشته که نمونه بارزش صحنه‌ای بود که نزدیک بود مقابل شمس‌آذر به خطای پنالتی منجر شود.
از سوی دیگر اوریه با وجود کمبود فرم ایده‌آل، بازیکنی باتجربه و بین‌المللی است و حداقل در نیمه دفاعی اشتباهات پرخطر ندارد. با توجه به اینکه قرار است برابر بازیکنی مانند کوشکی قرار بگیرد، شانس اوریه برای حضور در ترکیب اصلی کمتر از قبل نیست.
خط هافبک
در مرکز میدان، ماجرای انتخاب کمی پیچیده‌تر است. مارکو باکیچ احتمالاً برای دربی آماده خواهد بود، اما نزدیک به یک ماه دوری از مسابقه باعث می‌شود اوسمار برای قرار دادن او در ترکیب اصلی محتاط باشد. سرلک در دو بازی اخیر نمایش قابل‌قبولی داشته، اما باکیچ پیش از مصدومیت فرم بهتری داشت، علاوه بر اینکه ویژگی ضربات ایستگاهی و شوت‌زنی پشت محوطه او می‌تواند ارزشمند باشد.
همه‌چیز بستگی به استراتژی اوسمار دارد؛ اگر قصد استفاده از عناصر تدافعی بیشتری در قلب میدان را داشته باشد، شانس سرلک بیشتر می‌شود. اما اگر بازی مالکانه‌تر و هجومی‌تری مدنظر باشد، باکیچ دوباره درهای ترکیب را به روی خود باز می‌بیند.
مهاجم سایه
آخرین تردید مهم به پست مهاجم سایه برمی‌گردد؛ پستی که هر دو گزینه موجود برایش نمایش‌های درخشانی داشته‌اند. تیوی بیفوما در بازی با استقلال خوزستان بهترین بازی‌اش را ارائه داد اما به‌دلیل مصدومیت غایب شد. حالا او برای دربی آماده است و با تحرک بالا و غیرقابل‌پیش‌بینی‌بودن می‌تواند تهدید بزرگی برای دفاع استقلال باشد.
در سوی مقابل، امید عالیشاه هرچند در بازی قزوین نمایش خوبی نداشت، اما یکی از باتجربه‌ترین و موفق‌ترین بازیکنان دربی طی یک دهه اخیر بوده است. او در این مسابقات معمولاً فراتر از انتظار ظاهر شده و همین سابقه او را به انتخابی منطقی تبدیل می‌کند.
از آن طرف، درخشش اورونوف احتمال استفاده همزمان از بیفوما و عالیشاه را تقریباً منتفی می‌کند و اوسمار باید بین «تحرک» و «تجربه» یکی را انتخاب کند.
