این مستند ضد ایرانی ساخته کارگردانی به نام سوزانه رگینا مویرس است و جالب این که بلافاصله و همزمان با اکران این فیلم سازمان مداخله گر عفو بین‌الملل هم اطلاعیه ای صادر کرده و از فشار بر هنرمندان در ایران سخنانی سراسر کذب مطرح کرده است.
سازمان عفو بین‌الملل در تمجید از این مستند دروغین نوشته است: «پرداختن به هنر در ایران می‌تواند به عنوان جرمی بزرگ سریعاْ مورد پیگرد قضایی قرار گیرد و مستند "ایران پرجوش و خروش" نمایش یکی از این نمونه‌هاست.»
جالب است بدانید که نخستین اکران این مستند مجعول در جشنواره لوکارنو سوئیس و در بخش "پانوراما" به نمایش درآمد، این مستند که متاسفانه بدون نظارت و دقت لازم توسط وزارت خارجه در داخل کشور و در جریان سفر این فیلمساز آلمانی به ایران به صورت مخفیانه و زیرزمینی ساخته شده است، بسیاری از صحنه‌های فیلم با دوربین تلفن همراه ضبط شده است.
داستان این مستند درباره زندگی و فعالیت دو "دی جی" ایرانی به نام‌های انوش و آرش است که به صورت مخفیانه در پارتی‌های شبانه در ایران برای مهمانان موسیقی اجرا می‌کنند. آنها حتی در بیابان جشن می‌گیرند و با اجرای موسیقی تکنو مهمانان خود را به وجد می‌آورند.
سرانجام این دو آلبومی تهیه می‌کنند و می‌کوشند تا از وزارت ارشاد برای آن مجوز انتشار بگیرند. اما موفق نمی‌شوند و با تولید و توزیع غیرمجاز خود را به خطر می‌اندازند. انوش و آرش سرانجام ایران را به مقصد سوئیس یعنی همان جایی که فیلم برای نخستین بار اکران شد ، ترک می‌کنند و در آنجا تقاضای پناهندگی می‌دهند.
این مستند به طور غیرقابل قبولی صحنه هایی از مهمانان در برهی مهمانی ها را در تهران به تصویر می کشد.
