این تیم در ابتدای فصل عملکرد قابل دفاعی نداشت، اما رفته رفته بهتر شد و حالا از نکات امیدوارکننده زیادی بهره می‌برد. مثلا باید به یاد داشته باشیم که استقلال در 9مسابقه از 10بازی امسال موفق به گلزنی شده و تنها در مصاف با پرسپولیس از این مساله عاجز بوده است.
به علاوه عملکرد آنها در خط دفاعی بسیار بهتر از قبل شده و حداقل آمار گل‌های خورده این تیم نسبت به گذشته کاهش محسوسی داشته است. به اینها اضافه کنید حضور آچار فرانسه‌ای مثل هرایر مگویان را که امسال در همه پست‌های خط دفاعی برای استقلال به میدان رفته است. او دفاع وسط بوده، در چند بازی مثل داربی در پست دفاع چپ به میدان رفته و در برابر فولاد برای دومین بار در سمت راست خط دفاعی به کار گرفته شد. جالب اینکه او به جای وریا غفوری مصدوم در این پست بازی کرد، اما پاس تک گل استقلال را داد! به علاوه مهدی رحمتی هم به روزهای خوبش نزدیک شده و در سه بازی اخیر واکنش‌های خوب و مهمی داشته است. این اما نیمه پر لیوان است؛ چه اینکه روی دیگر سکه کمبودها و حفره‌های زیادی را نشان می‌دهد.
استقلال همچنان از نظر قوای بدنی مشکل دارد؛ به طوری که در 6مسابقه از 10مسابقه این فصل آخرین گل بازی را دریافت کرده است. به نظر می‌رسد با وجود کسب سه پیروزی پیاپی، هنوز اعتماد به نفس آبی‌ها هم به اندازه قابل قبول نرسیده و بازیکنان این تیم در بسیاری از بزنگاه‌ها نمی‌توانند بهترین تصمیم ممکن را بگیرند. به علاوه همچنان می‌توان از ارنج و تعویض‌های کادرفنی هم ایرادهای زیادی گرفت. مثلا هیچ‌کس متوجه نشد چرا محسن کریمی که برابر سایپا نمایش یک نیمه‌ای فوق‌العاده‌ای داشت در این بازی نیمکت‌نشین شد؟ حضور دنباله‌دار بختیار رحمانی در ترکیب استقلال هم کماکان محل تعجب است، چرا که این بازیکن بعد از گذشت 10هفته هنوز نتوانسته امضای خودش را پای بازی استقلال بیندازد. منصوریان دیر تعویض می‌کند، بد تعویض می‌کند و اعتقاد زیادی هم به استفاده از جوانان ندارد که همه اینها می‌تواند برای تیم بزرگ پایتخت مشکل‌ساز و تردیدآفرین باشد.
