وحید امیری درباره موضوعات مختلفی از جمله تساوی پرسپولیس برابر نفت، بازی در ورزشگاه بدون تماشاگر، حضور در تمرین ریکاوری و تعامل ایجاد شده بین مربیان باشگاهی و تیم ملی و ... صحبت کرد.
پرسپولیس بعد از برد تراکتورسازی، در تهران مقابل نفت مساوی کرد. بعد آن برد، پیش‌بینی می‌شد که نفت را هم بعد از تغییر و تحولات مداومش در کادر فنی شکست دهید.
خدا را شکر امسال نتایج خوبی گرفتیم و توانسته‌ایم فاصله امتیازی خوبی را با رقبا ایجاد کنیم اما هنوز هیچ چیز تمام نشده است. شما دیدید نفت که چیزی برای از دست دادن نداشت، با تمام وجود آمد تا یک امتیاز از ما بگیرد. این نشان می‌دهد که نه کار ما تمام شده و نه اینکه کار راحتی در ادامه داریم.
البته نفت بعد از انتخاب سرمربی جدید می‌خواست خودی نشان بدهد و به همین خاطر آمده بود از پرسپولیس امتیاز بگیرد.
ببینید وقتی شما با حریف اسم و رسم‌داری بازی دارید کار راحت‌تر است اما تیم‌های دیگر دنبال بازی زیبا نیستند و می‌خواهند فقط امتیاز بگیرند. این کار ما را سخت می‌کند. اما به هر حال همه چیز خوب است و خدا را شکر وضعیت ما روز به روز بهتر می‌شود.
بازی در ورزشگاه خالی تجربه خوشایندی نیست. چطور با این مساله کنار آمدید؟
واقعا بازی در ورزشگاه خالی خیلی سخت است. ما در آن بازی دوباره متوجه ارزش هواداران شدیم. بعضی بازیکنان نفت شاید خیلی تجربه بازی در ورزشگاه آزادی را نداشتند اما نبود تماشاگر باعث شد آنها راحت بازی کنند، در حالی که اگر تماشاگران در ورزشگاه بودند، شاید کار به مراتب برای بازیکنان حریف سخت‌تر می‌شد. البته این هم خواست خداست و باید با آن کنار آمد.
فارس:نخستین تمرین ریکاوری در تیم ملی چطور بود؟
خدا را شکر بخش، بخش تمرین با نظم خیلی خوبی برگزار شد. وقتی بازیکن در چنین محیطی قرار می‌گیرد که امکانات و نظم بالایی دارد و همه چیز روی برنامه است، با شخصیتی که به دست آورده با آرامش خاص فقط به تمرین فکر می‌کند. تمرین با شیوه‌های روز دنیا، امکانات و شرایط خیلی خوبی که فراهم است خیلی اهمیت دارد. البته نمی‌گویم که این امکانات در باشگاه نیست اما چیزی که خیلی اهمیت دارد این است که بازیکنان ملی‌پوش هفته‌ای یک روز در کنار هم قرار می‌گیرند. شما تصور کنید، بازیکنان در شرایطی که دیروز در لیگ با هم رقابت می‌کردند در روز تمرینی تیم ملی باید در کنار هم به غیر از رقابت، رفاقت کنند و اینطوری برای موفقیت تیم ملی و بازیکن کنار دستی‌شان حاضرند سرشان را هم بدهند. به نظر من این نکته خیلی مهمی است. ضمن اینکه این تعاملی هم که به وجود آمده برای بازیکنان خیلی آرامش بخش است و بازیکنان بدون استرس با آرمش روحی و روانی خیلی بالایی می‌توانند کنار هم تمرین کنند.
بعد از نتایج تیم ملی در رقابت با حریفان آسیایی، انتظارها از تیم ملی بالا رفته. از آن طرف رقبای ما تیم‌های بزرگی مثل اسپانیا و پرتغال هستند.
قطعا حریفان سرسختی داریم. شما مراکش را هم فراموش نکنید. شاید خیلی‌ها فکر می‌کنند ما از الان مراکش را برده‌ایم و باید به پرتغال و اسپانیا فکر کنیم در حالی که من فکر می‌کنم گام اول مقابل مراکش خیلی خیلی اهمیت دارد. سرنوشت تیم ما به بازی با مراکش گره خورده است.
فکر می‌کنی حمایت‌ها از تیم ملی کافی است؟
خیلی ساده می‌گویم، باید تمام هم و غم ما سربلندی تیم ملی ایران در جام جهانی باشد. در فوتبال ایران اتفاقات خوب کم نیفتاده و این فوتبال کم مردم ما را خوشحال نکرده است اما هنوز یک کار دیگر مانده و آن صعود از مرحله گروهی جام جهانی است. فوتبال برای موفقیت به برنامه‌ریزی، هزینه و امکانات دارد. ساده‌ترین برنامه هم بازی‌های دوستانه خوب است. امکاناتی که الان در مجموعه تیم ملی به وجود آمده سال‌های سال برای فوتبال ایران می‌ماند. ما باید کاری کنیم که کار باقی مانده فوتبال ایران یعنی صعود تیم ملی از مرحله گروهی انجام شود و باید تمام فکر و ذکرمان همین باشد . این یک خواست عمومی و ملی است، بنابراین به حمایت عمومی و ملی نیاز دارد.
