شجاعی و دژاگه در جام جهانی یا بازی نکردند و یا مسعود که یک بازی به میدان رفت، ضعیف بود. دژاگه اصلاً چند سالی است که جایی بازی نمی‌کند، اما باید دید آیا آن‌ها در لیگ ایران انگیزه‌های لازم را دارند؟ در زیر دلایلی آورده‌ایم که هواداران خوب تراکتورسازی را امیدوار می‌کند تیم‌شان به سرنوشت استیل آذین تهران دچار نشود.
۱- جان توشاک کجا، تومباکوویچ کجا؟!
استیل آذین کلاً زیاد مربی عوض می‌کرد و سرشناس‌ترین و گران‌ترین مربی این تیم هم یک مربی گمنام به نام تومباکوویچ بود که نتیجه نگرفت، اما تراکتورسازی با یک مربی بزرگ و کارنامه‌دار به اسم جان توشاک که سابقه حضور در رئال را دارد، به تفاهم رسید و می‌توان امیدوار بود که او از تراکتورسازی که گران بسته شده، بازی‌های خوبی بگیرد.
۲- مدیریت
قضاوت درباره مدیریت تراکتورسازی زود است، ولی به هر حال می‌توان امیدوار بود که در آینده تراکتورسازی‌ها پول‌های آنچنانی به بازیکنان ندهند. به هر حال هر بازیکنی قیمتی دارد و مهم‌تر از جذب ستاره‌ها، حفظ و کنترل آن‌ها و البته نحوه پرداختی‌هاست. تراکتوری‌ها باید بدانند که بد پول دادن، به مراتب بیشتر از اصلاً پول ندادن تیم را خراب می‌کند.
۳- هواداران
استیل آذین حمایت یکسری از علی پروینی‌ها را پشت سر داشت، اما بازی‌های این تیم نهایتاً ۵ تا ۷ هزار نفر را به ورزشگاه می‌کشاند. تراکتور، اما در بازی‌های خانگی می‌تواند روی ۳۰ هزار نفر حساب کند و حتی خارج از تبریز هم طرفدار دارد.
۴- ریشه تراکتورسازی
تراکتورسازی تیمی ریشه‌دار و با اصل و نسب است، اما استیل آذین یک‌شبه تشکیل شد و ریشه در تاریخ فوتبال ایران نداشت. همین اصالت و بومی بودن می‌تواند به شاگردان جان توشاک کمک کند. از طرفی کل تبریز پشت تراکتور است.
۵- بالانس بودن تیم
در مورد شجاعی و دژاگه و میزان آمادگی آن‌ها باید منتظر گذشت زمان بود، ولی مسلماً تراکتورسازی منطقی‌تر از استیل آذین بسته شده و در هر پست بازیکنان خوبی دارد که می‌توانند از تیم‌شان یک مدعی بسازند. تراکتورسازی خارجی‌های زیادی دارد که مسلماً توشاک از آن‌ها به خوبی بازی می‌گیرد.
۶- شخصیت لیگ برتری
تراکتور شخصیت لیگ برتری پیدا کرده و برای بقا نمی‌جنگد. آن‌ها می‌خواهند مدعی قهرمانی باشند یا حداقل سهمیه آسیا را کسب کنند. تراکتور اگر چند نتیجه خوب بگیرد، شخصیتش را بالا می‌برد و مدعی می‌شود.
