در بین ائمه اطهار (ع) و شیعیان همواره نام «ابا عبدالله» با یاد امام حسین (ع) همراه است. یادی که بارها در مجالس مختلف اهل بیت (ع) اذکر آن را می‌گوییم و به ایشان متوسل می‌شویم. اما باید توجه کرد این کلمه به فردی اطلاق می‌شود که فرزندی به نام عبدالله داشته باشد، که حضرت سیدالشهدا (ع) نیز فرزندی به این اسم نداشتند و در تاریخ شبهات و پاسخ‌های مختلفی در این باره وجود دارد.
«عبدالله» در لغت به معنی عبد و بنده خداوند است، و «ابا عبدالله» پدر عبد خدا یا پدر بندگی برای خداوند معنا می‌شود که فقط در نهضت شیعه، به حضرت سالار شهیدان (ع) می‌گویند؛ اما در بین ائمه معصوم (ع) این لقب به یکی دیگر از امامان، امام جعفر صادق (ع) تعلق دارد.
حجت الاسلام والمسلمین مرتضی وافی خطیب و کارشناس امور دینی در گفتگو با خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره کنیه «عبدالله» در وصف امام صادق (ع) و قیام علمی ایشان اظهار کرد: در عرب رسم است که برای حفظ احترام و تکریم اشخاص، کنیه‌ای را معین می‌کردند. کنیه معمولا از دو بخش تشکیل شده، ابتدا نقش واژگانی مانند «ابا»، «اُم»، «اُخ» و «اُخت» است و دیگری نامی است که فرزندان بزرگان و افراد داشتند.
وی درادامه با اشاره به نام امام صادق (ع) گفت: برای امام صادق (ع) از دو واژه «ابا» و «ابو» نیز استفاده می‌کنند، اما باید به کاربرد و نقش آن‌ها در جمله توجه کرد که در کجای جمله کاربرد دارند.
این خطیب و کارشناس امور دینی با بیان اینکه نام دومین فرزند امام صادق (ع) «عبدالله» بود، تصریح کرد: برای انتخاب کنیه پدر همیشه نام فرزند ارشد را برای پدر انتخاب می کردند، ولی برای امام صادق (ع) نام دومین فرزند ایشان است، البته در برخی از مواقع که فرزند اول دختر بود نیز نام پسر که فرزند دوم باشد را برمی‌گزیدند.
حجت الاسلام والمسلمین وافی درادامه با اشاره به کنیه «اباعبدالله» در راستای مقام امام حسین (ع)، بیان کرد: به هنگام ولادت امام حسین (ع)، وقتی که پیامبر اکرم (ص) قنداقه نوزاد را در دست گرفتند و به چهره مبارک حضرت سیدالشهدا (ع) نگریستند، با خودشان امام (ع) را با جمله «عزیزُ علی الله، اباعبدالله» خطاب کردند و در هنگامه میلاد امام حسین (ع)، پیامبر (ص) نیز زندگی ایشان را از ولادت تا شهادت مشاهده کردند. البته باید توجه داشت که یکی از معجزات حضرت محمد مصطفی (ع)، پیشگویی ایشان بود به همین منظور در اولین تعبیر می‌توان گفت «اباعبدالله» نامی است که پیامبر اکرم (ص) برای امام حسین (ع) برگزیدند.
وی افزود: در روایات تاریخی و احادیث نقل شده است که امام حسین (ع) فرزندی به نام «عبدالله» نداشتند، ولی در جایی دیگر سخن از «عبدالله رضعی» است که بجز حضرت علی اصغر (ع) شیرخواره‌ای دیگر در واقعه عاشورا حضور داشت و در مقابل لشگر به شهادت رسید.
حجت الاسلام و المسلمین وافی تاکید کرد: همچنین یکی دیگر از کارهای مهم امام حسین (ع) زنده نگاه داشتن اصل و اساس دین و مذهب اسلام بود، چرا که ایشان زمانی به امامت رسیدند و آن قیام خونین را برپا داشتند که دین اسلام در بین مردم، درحال محو شدن بود و امام حسین (ع) با قیام و حماسه خود باری دیگر عبودیت و بندگی را به جریان در آوردند.
این سخنران و کارشناس امور دینی نیز بیان کرد: در سیر امامت امام صادق (ع) نیز همین اتفاق رخ داد، چراکه در دوره امامت امام صادق (ع) نوبت به مأموریت علمی ایشان رسید و امام (ع) توانستد قیامی علمی در اشاعه معارف اسلامی، اخلاقی و .. شکل دهند. بعد از امامت حضرت محمد جعفر صادق (ع) جریان روایات اهل بیت (ع) بیش از پیش جریان پیدا کرد و حدود 65 هزار روایت و حدیث از دوره امامتشان برای شیعیان به یادگار گذاشته‌اند.
