در روزهای گذشته شاهد انتشار خبر عدم دعوت دفتر رئیس جمهور از دو تن از اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی به اولین جلسه شورا در سال جدید هستیم؛ این در حالی است که بدون تردید استاد رحیم پور و مهندس ضرغامی جزو نخبگان برجسته و پرتجربه فرهنگی کشور به شمار می روند که جدای از فعالیت های گسترده و اثرگذار در میدان های فرهنگی کشور، طی سالهای گذشته نقش پررنگ و دلسوزانه ای در تحقق مأموریت های شورای عالی داشته اند.
صرف نظر از اینکه عدم دعوت از دو تن از اعضای حقیقی شورا به جلسه، هیچگونه وجاهت حقوقی ندارد، و به رئیس شورا در هیچ سند حقوقی اجازه این کار داده نشده است، عدم دعوت از این دو عضو فعال و محبوب شورا پیام مهمی را به جامعه فرهنگی کشور منتقل می کند که جناب آقای روحانی نه فقط بردباری خود را در قبال منتقدین شجاع و صریح اللهجه از دست داده اند بلکه در اقدامی انتقام جویانه و بدعتی عجیب به حذف فیزیکی آنها از شورا روی آورده اند.
از طرف دیگر، همه می دانیم که امروز شورای عالی انقلاب فرهنگی بیش از هر چیز به پرهیز از حاشیه سازی و رفتارهای غیرفرهنگی و در نقطه مقابل، به تمرکز صد در صد برای جبران عقب ماندگی های مفصل خود نیاز دارد و این قبیل اقدامات جز دلسردی فعالان فرهنگی و به تردید انداختن آنها درباره وجود آزاداندیشی و سعه صدر در شورا، ثمره ای ندارد.
بنابراین از رئیس محترم جمهور این توقع وجود دارد ضمن پایان دادن به نگرانی های به حق جامعه فرهنگی، و دستور برای دعوت این دو عزیز به جلسه شورا، از مخدوش شدن چهره خودشان که از ابتدا همواره بر روی آزادی بیان، تحمل منتقد و حُسن خلق تأکید داشتند نیز جلوگیری نموده و انشاالله الگویی در زمینه سعه صدر برای مسئولان کشور باشند.
رضا غلامی
