آشنایی من با استاد ولی‌الله شیراندامی به سال‌ها پیش برمی‌گردد؛ اگر اشتباه نکنم سال ۱۳۴۸ بود که به دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران آمدیم و به‌مدت چهارسال همکلاس بودیم، ایشان حدوداً ۱۴ سال از من بزرگ‌تر بودند اما هر دو پیش از ورود به دانشگاه زمینه تجربه کار در تئاتر را داشتیم، آقای شیراندامی سال ۱۳۳۷ به گروه «آناهیتا» رفت و درکنار استاد مصطفی اسکویی فعالیت داشت، ضمن اینکه آن زمان آقای اسکویی در دانشگاه تدریس داشتند و بازیگری تئاتر آموزش می‌داد و از استادان ما بودند و سال‌ها با استاد شیراندامی آشنایی کامل داشت.
اخبار چهره ها - من نیز ازسن ۱۵ سالگی در گروه‌های مختلف تئاتر کار می‌کردم و آشنایی با این حوزه داشتم. اما استاد شیراندامی با آنکه حدوداً ۱۰ سالی آشنا و آگاه به فضای تئاتر بود در همان دوره چهارساله دانشگاه، بسیار با اراده کار کرد و سعی داشت وانمود کند با اتودهای مختلفی که درکلاس انجام می‌شد - که گاهی اوقات مشترک هم بود- آشنایی چندانی ندارد و تمام اتود و کارها را مانند دیگر دانشجویان بر سر کلاس انجام می‌داد.
سخن از زنده یاد ولی‌الله شیراندامی بسیار است.... هنرمندی که جدای از فعالیت هنری انسانی بسیارخوش سخن بود و بسیار صمیمانه رفتارمی کرد. خود من نیز پیش‌از دانشکده کارهای مختلفی از ایشان را در گروه آناهیتا دیده بودم و آشنا به کارهایشان بودم و همان زمان مانند دیگر هنرمندان سرشناس که در این گروه بودند و فعالیت داشتند، جایگاه ویژه‌ای داشت او انسان بسیار متواضع و فروتنی بود و با دانشجویان با لطف و مهربانی رفتار می‌کرد و رفاقت کامل برقرار کرده بود و سعی می‌کرد تجربه و دانش خود را دوستانه در اختیار آنها قرار بدهد اما بعد از پایان دوران دانشگاه ضمن اینکه همواره علاقه‌اش تئاتر بود و دغدغه آن را داشت به سینما و تلویزیون و کارهای تصویری کشیده شد ونقش‌هایی بازی کرد که هرکدام به‌لحاظ سبک بازیگری دارای ویژگی‌های خاصی بود و حتی نسبت به سبک کارایی افرادی که شاید آشنایی چندانی با این حوزه نداشتد او فوق‌العاده متمایز ظهور کرد و حضور او در بخش تصویری هم بسیار بسیار موفق بود.
زنده یاد شیراندامی چه در حوزه سینما و چه نقش‌های بسیار اثرگذاری که در سریال‌ها بازی کرد از عهده همه آنها به شکل شایسته ای برآمد. نفوذش و ارتباطش با تماشاگر فوق‌العاده بود و بی‌تردید همین امر سبب شد جایگاه ویژه ای درهنر داشته باشد. زنده یاد ولی‌الله شیراندامی با آنکه در این سال‌ها گرفتار بیماری بود اما همچنان دغدغه تئاتر را داشت و عاشقانه پیگیر وضعیت این حوزه بود.
