بهنوش طباطبایی نوشت: براى روز زن........
اخبار چهره ها - نمایش مرى پاپینز تمام شده اما من با این زن جادویى خداحافظى نخواهم کرد...
جلوى آینه مینشینم و نگاهش مى کنم ،او به من چیزهایى یاد داد تاباخود به سالهاى پیش رو ببرم.اگر قرار باشد فقط یک درس بزرگ از او آموخته باشم این است که...
جادوى هنر نمایش در درجه اول در خلق زیبایى است. در روزگارى که من و سایر بانوان همکارم باید با ایفاى نقشهاى تلخ، بحران زده که از آسمان بدبختى به سرشان آوار است و هر چه چهره ى دردناک تر و مصیبت زده تر براى لنز دوربین به خود بگیریم هنرمند تر و آرتیست تر در اذهان خواهیم بود و دغدغه مندتر و جامعه شناس تر به چشم خواهیم آمد و بهترین نماینده سیماى یک زن ِ ایرانى در چشم دنیا...در این زمانه،
بازى در نقش زنى جادویى، زیبا،خوشحال وسرشار از عشق و محبت در قدم اول دیوانگى به نظر میرسید. چون تصور میکردم مردم و منتقدان اولین جملاتى که بر زبان خواهند آورد چیزى شبیه این خواهد بود که من درکى از شرایط روز جامعه خودم نداشته ام یا مثلا چرا در شرایط تاسف بار اقتصادى و روحى مردم ، سرخوشانه و فرشته وار این سو تا آن سوى صحنه تالار وحدت را آواز خوانان طى میکنم و با صداى بلند مى خندم و لابد خیلى هم خوشحالم!
اما این نشد! منتقدان متوجه شده بودند که شاید دیگر بس است دیدن این همه زن مصیبت زده روى صحنه یا روى پرده سینما! شاید بهتر باشد از بازیگر زن ایرانى غیر از فریاد و گریه و مویه و تلخى مدام، صلابت و سرخوشى را در عین غمخوارى و چاره اندیشى/و حرکت و آوا را در متنِ یک زندگىِ ساکن ببینیم.
