پس از ۱۷ سال به نظر می‌رسد دیگر چندان علاقه‌ای میان واشنگتن و بغداد باقی نمانده است. مذاکرات آتی ممکن است آخرین فرصت برای حفظ این شراکت نه چندان عادی باشد."
اخبار بین الملل-سایت آمریکا یی فارن پالسی به بررسی روابط عراق و آمریکا پرداخته و نوشته است: «در ماه ژوئن آمریکا و عراق قرار است مذاکرات مهم استراتژیک خود را آغاز کنند و تمامی مسائل مربوط به روابط دوجانبه از جمله حضور نیروهای آمریکایی در این کشور را به بحث بگذارند.
از سال ۲۰۰۳ آمریکا صدها میلیون دلار به عراق کمک اقتصادی نظامی و بسته‌های حمایتی دیپلماتیک داشته است. این حمایت‌ها از آنجا انجام می‌شد که عراق به عنوان شریک کلیدی در حفظ ثبات و امنیت منطقه و خاورمیانه تصور می‌شد. اما دولت عراق امروز در جهت مخالف حرکت می‌کند.
مذاکرت استرانژیک آتی آخرین فرصت برای تغییر این شرایط و حفظ روابط آمریکا با عراق است.
هیچ تحملی در داخل آمریکا برای ادامه کمک‌های خارجی در صورتی که در جهت منافع آمریکا نباشد، وجود ندارد؛ چه برسد به کمک‌هایی که از جهتی بتواند دشمنانی نظیر ایران را تقویت کند. اکنون زمان انتخاب‌های دشوار برای دولت عراق است. این مذاکرات استراتژیک باید به عنوان آخرین فرصت برای نجات شراکت میان آمریکا و عراق باشد.»
در ادامه این مطلب، فارن پالسی به ارائه پیشنهاداتی برای دولت آمریکا پرداخته و نوشته است: «لازم به ذکر نیست که بخش بزرگی از این کمک‌ها قابل جایگزینی نیست. ایران به طور قطع در موقعیتی نیست که جای جبران آن را داشته باشد، به خصوص در شرایط کنونی با کاهش بی سابقه قیمت نفت که ۹۰ درصد درآمدهای دولت عراق است. از دست دادن حمایت اقتصادی، سیاسی و نظامی قدرتمندترین حامی بین‌المللی‌اش، آخرین چیزی است که عراق به آن نیاز دارد.
این برجسته‌ترین اهرم فشار آمریکا در مذاکرات ژوئن خواهد بود. این اهرم فشار بسیار محکمتری خواهد شد اگر واشنگتن به عراق این نکنه را یادآوری کند که پذیرش روز افزون هژمونی ایران، عراق را هر چه بیشتر در دایره اقدامات تنبیهی آمریکا از ممنوعیت‌های مسافرتی گرفته تا بلوکه کردن دارایی رهبران سیاسی ارشدش تا هدف‌گیری فرماندهان تحت تحریم قرار خواهد داد. حتی محدودیت‌هایی بر فروش نفت عراق نظیر همان تحریم‌های اعمال شده بر ایران روی میز خواهد آمد.
یک طرح جایگزین جدی برای انتقال نیروهای آمریکا در عراق به منطقه نیمه خودمختار کردستان عراق می‌تواند یک اهرم فشار جدی دیگر در چانه‌زنی‌های آمریکا با عراقی‌ها باشد. برخلاف بزرگان سیاسی عراق، دولت کردستان عراق و نیروهای امنیتی آنها حامی حضور نیروهای آمریکا هستند. از لحاظ امنیتی در کردستانی تحت حمایت آمریکا، آمریکا قادر به ماموریت‌های خود علیه داعش حتی در سوریه نیز خواهد بود؛ بدون آنکه نگران حفاظت از نیروهایش داشته باشد.
به این ترتیب حتی آمریکا انعطاف بیشتری در انجام عملیات‌هایش در صورت لزوم علیه تهدیدهای مداوم از سوی ایران و شبه نظامیان تحت حمایتش خواهد داشت.
آمریکا در عوض حمایت‌های مداومش، باید درخواست‌هایش از دولت عراق را محدود و واقعی کند. مهم نیست که فشار واشنگتن تا کجا کارساز باشد اما عراق هرگز به جنگ ایران نخواهد رفت.
و شبه نظامیان یک شبه محو نخواهند شد اما دولت (واشنگتن) می‌تواند تاکید مشروعی داشته باشد براینکه دولت عراق اقدامات و گام‌های با معنی و واقعی برای حفظ تمامیت ارضی و همزمان پاسخگویی به نگرانی‌های آمریکا بردارد.
از لحاظ سیاسی سرکوب خشونت آمیز اعتراضات صلح آمیز باید خاتمه یابد، عناصر امنیتی و شبه نظامیان مسئول خشونت‌ها باید محاکمه و مجازات شوند، گفتگوی جدی ملی با معترضان و جنبش اعتراضی آغاز شود.
رهبران ناتو و آمرکیا باید درباره آنچه متحدان اروپایی قادر به انجام آن هستند واقع بین باشند و از تکرار اشتباهات خود در افغانستان بپرهیزند.
از لحاظ اقتصادی عراق به شراکت با آمریکا نیاز دارد، از لحاظ نظامی باید به آمریکا ثابت شود که دولت عراق تلاش‌های جدی برای خاتمه دادن به حملات علیه نظامیان آمریکایی و پرسنل دیپلماتیک‌اش صورت می‌دهد.
بد یا خوب این رابطه مهم و آسیب دیده به نقطه سرنوشت سازی رسیده است.»
