در پژوهش های جدید، محققان به مطالعه کاهش مصرف سدیم در رژیم غذایی و ارتباط آن با مرگ و میر و بستری های قلبی عروقی پرداختند. در ادامه محققان اعلام کردند که بهبودهای مشاهده شده در پیامدهای ثانویه نشان می دهد که محدود کردن مصرف سدیم و نمک می تواند برای برخی از بیماران مفید باشد.
جاستین اِزکوویتز (Justin A. Ezekowitz) استاد پزشکی دانشگاه آلبرتا و محقق اصلی این مطالعات می گوید: در حالی که این مطالعات علائم بالینی را کاهش نداد، ما دریافتیم که گروه مصرف کننده سدیم کمتر در کیفیت زندگی و بهبود نارسایی های قلبی پیشرفت‌های کمی داشته که فکر می کنیم برای بیماران و پزشکان به طور یکسان بسیار مهم و ارزشمند خواهد بود.
بیماری قلبی و مصرف نمک
نارسایی قلبی یک بیماری مزمن است که در آن عضله قلب برای پمپاژ موثر خون بسیار ضعیف می شود. برخی از درمان های پزشکی می توانند به کند کردن پیشرفت نارسایی قلبی کمک کنند اما بسیاری از بیماران با علائمی مانند تورم، خستگی و سرفه، همراه با خطر بالای بستری شدن در بیمارستان و سایر مشکلات قلبی عروقی، زندگی بدی را تجربه می کنند. اگرچه به طور سنتی به بیماران مبتلا به نارسایی قلبی توصیه می شد که میزان نمک را در رژیم غذایی خود محدود کنند اما تا به امروز شواهد علمی محدودی برای حمایت از این توصیه وجود داشته است.
برای این مطالعه، محققان ۸۴۱ بیمار تحت درمان نارسایی قلبی را در شش کشور کانادا، استرالیا، نیوزیلند، مکزیک، کلمبیا و شیلی ثبت نام کردند. اکثر شرکت کنندگان مبتلا به نوعی نارسایی قلبی ناشی از فشار محدود بودند.
در ادامه، نیمی از شرکت کنندگان مراقبت های معمولی و نیمی دیگر مشاوره های تغذیه ای متناسب با الگوهای غذایی خود دریافت کردند. محققان میانگین دریافت نمک روزانه هر شرکت کننده را بر اساس پرسشنامه های غذایی سه روزه محاسبه کردند.
هدف از مداخله تغذیه ای کمک به شرکت کنندگان در کاهش مصرف سدیم به ۱۵۰۰ میلی گرم در روز بود که معادل حدود دو سوم یک قاشق چای خوری نمک خوراکی است.
قبل از مطالعه، بیماران به طور متوسط روزانه ۲۲۱۷ میلی گرم سدیم مصرف می کردند که معادل کمتر از یک قاشق چای خوری نمک خوراکی است.
پس از یک سال، شرکت کنندگان در گروه مراقبت های معمول روزانه به طور متوسط ۲۰۷۲ میلی گرم سدیم مصرف می کردند در حالی که آنهایی که مداخله تغذیه ای را دریافت کرده بودند، میانگین ۱۶۵۸ میلی گرم داشتند که کاهش ۴۱۴ میلی گرمی سدیم را شامل می شد.
در پایان مطالعه یکساله، محققان میزان مرگ و میر به هر علتی، بستری شدن در بیمارستان های قلبی عروقی و مراجعه به بخش اورژانس قلبی عروقی را در دو گروه مطالعه، مقایسه کردند.
تعداد کل این رویدادها از نظر عددی در گروه دریافت کننده مداخله تغذیه ای کمتر بود. همچنین تجزیه و تحلیل‌های ثانویه بهبودهای قابل توجهی را در کیفیت زندگی افراد با مصرف کمتر نمک نشان داد که با استفاده از سه ابزار مختلف ارزیابی کیفیت زندگی معتبر ارزیابی شد.
دکتر ازکوویتز درباره یافته های فوق گفت: هر سه امتیاز در گروه کم سدیم به طور قابل توجهی در مقایسه با گروه مصرف معمولی بهتر بود و این پیشرفت ها در نمرات کیفیت زندگی در تمام ارزیابی ها و در طول زمان ثابت بود. او همچنین افزود: بیمارانی که مداخله تغذیه ای را دریافت کردند نسبت به بیمارانی که مراقبت‌های معمولی دریافت می کردند، معیار نارسایی قلبی بهتری داشتند.
