رشته پزشکی همواره در تاریخ ایران با اخلاق پیوندی ناگسستنی داشته است. نویسندگان کتاب‌های تاریخی به‌ویژه سفرنامه‌های جهانگردان و گزارش‌های وابستگان نظامی و سیاسی کشورهای دیگر، در بیان مساله طبابت در ایران و اخلاق حکیمان سنتی و پزشکان دانش‌آموخته جدید در سده‌های گذشته، گونه‌ای تصویر آرمانی از رویکردهای آنان را در درمان بیماران و رفتار با آنان ارایه می‌دهند. به روایت منابع یادشده، طبابت در ایران در گذشته، شغلی سودآور نبوده، بیماران به پرداخت حق‌العلاج، چندان اجبار نداشته‌اند و کم‌تر کسی از سر تنگ‌دستی و نیازمندی از خدمات پزشکان و طبیبان بی‌بهره می‌مانده است. این آگهی که به تاریخ 27 آذر 1285 خورشیدی در «روزنامه ایران سلطانی» منتشر شده است، بیانگر این نگرش است. بر این اساس، اعتمادالسلطنه رییس دارالفنون اعلام کرده است چون معلمان طب مدرسه تا آن تاریخ بیماران بی‌بضاعت را دو روز در هفته رایگان معاینه و معالجه می‌کرده‌اند و دریافته‌اند «دو روز برای این نیت خیر کافی نیست»، از آن‌پس «هر روز باستثنای جمعه‌ها و یکشنبه‌ها مطب مخصوص مدرسه دائر خواهد بود و معلمین مخصوص ... به نوبت از فقرا معالجه می‌نمایند».
هفته نامه شهر امید را می توانید از روزنامه فروشی ها تهیه کنید
