تمبر هندی از گیاهان گلدار متعلق به زیر خانواده ارغوانیان، رده دو لپه ای‌ها بوده که بومی منطقه هند و جنوب شرقی آسیا است.
تمبرهندی درختی است مرتفع و بلند که ابتدا در هندوستان و آفریقای شمالی رویش داشته است، ولی امروزه به علت موارد استفاده فراوان در اکثر مناطق گرم نیز کشت می‌شود. درخت تمبر هندی بسیار آهسته رشد می‌کند و عمری طولانی دارد.
این گیاه به عنوان گیاه غنی از پروتئین و اسید‌های آمینه ضروری بدن، مخصوصا غلات و هم چنین کربو هیدرات برای انرژی و مواد معدنی نظیر پتاسیم، فسفر، کلسیم، ویتامین C، ویتامین A و آهن در صنعت دارویی و غذایی جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده است.
در طب قدیم ایران این گیاه دارای طبع سرد و خشک شناخته شده و معتقد بودند خوردن تمبر هندی باعث پایین آمدن تب شده و به هضم غذا کمک می‌کند. علاوه بر این، تمبر هندی خنک کننده بدن و برای رفع تشنگی نیز مفید است.
این گیاه دارای خاصیت ضد درد، ضد باکتریایی و ضد ویروسی است و برای از بین بردن انگل ها و کرم‌های بدن مفید است.
در بررسی‌های فیتو شیمیایی نشان داده شده است که حضور بسیاری از ترکیبات فعال مانند ترکیبات فنلی هم چنین اسید‌های چرب ضروری مانند آلفا لینولنیک اسید و لینولئیک اسید در دانه، ریشه و حتی برگ این درخت به دلیل خواص درمانی بالینی که دارد مورد توجه است.
بعضی از بهترین فواید تمبر هندی، کاهش وزن ، محافظت دربرابر سرطان و افزایش سلامت گوارشی هستند. این میوه خمیر مانند با داشتن ویتامین‌هایی مانند ویتامین ث؛ آنتی‌اکسیدان‌هایی مانند کاروتن؛ و مواد معدنی مانند منیزیم و پتاسیم، معدنی از مواد مغذی است.
ایسکمی مغزی، با تولید رادیکال‌های آزاد اکسیژن و نیتروژن، سبب تشدید آسیب سلولی می‌شود. تمبر هندی از طریق کاهش حجم سکته مغزی و نقص‌های نورولوژیک اثر حفاظتی در برابر ایسکمی مغزی اعمال کرده و سبب ایجاد پدیده تحمل به ایسکمی می‌شود.
احتملا این اثر حفاظتی به واسطه حضور ترکیبات آنتی اکسیدانی مانند ویتامین C و فنلی موجود در عصاره تمبر هندی است که سبب کاهش رادیکال‌های آزاد تولید شده حین ایسکمی مغزی می‌شود.
