گروه اقتصادی- آمارهایی که دولتی‌ها گزارش می‌کنند، طبق طرح‌های آمارگیری از نیروی کار است که با نمونه‌گیری از حدود 12هزار خانوار انجام می‌شود. پس از آن، نتایجی که حاصل می‌شود، در میزان جمعیت ضرب شده و نتیجه کلی از روی این محاسبات به‌دست می‌آید.
به گزارش افکارنیوز، آمارها حاکی از آن است که میزان اشتغال در فصل دوم سال 1392 حدود 22.2میلیون نفر بوده که در فصل دوم سال 1395 به 23میلیون نفر افزایش یافته است. از سوی دیگر، به طور متوسط میزان اشتغال خالص سالانه در دولت تدبیر و امید حدود 280هزار نفر بوده؛ این در حالی است که این شاخص در دولت‌های نهم و دهم به ترتیب 143 و 151هزار نفر بوده است.
با توجه به این آمارها، سوال این‌جاست که بر چه اساسی دولت روحانی ادعای اشتغال صفر در دولت قبل را دارند و از سوی دیگر، میزان اشتغال در دولت خود را 700هزار نفر عنوان می‌کنند.
این‌ها نشان می‌دهد که دولت در طول 4سال گذشته در انتظار رفع و رجوع مساله مذاکرات و برجام بوده و حتی حل مشکل آب را هم به برجام موکول کرده بود. همچنین در طول این مدت تنها به انتظار ورود سرمایه‌های خارجی تمام شده توانسته حداقل 600 هزار نفر شغل ایجاد کند.
در واقع دولت با چهار سال انتظار و دست روی دست قرار دادن و رها کردن بازارها به نام اجرای تفکر اقتصاد لیبرالی بی‌آنکه هیچ اقدامی در حوزه بهبود محیط کسب و کار بکند، بی‌آنکه بازار پولی – مالی را از منجلاب نجات دهد، بی‌آنکه یک طرح قابل بیان در حوزه اشتغال را مطرح کرده باشد و به رغم ایجاد اشتغال منفی 313 هزار نفری در بخش صنعت، قادر به ایجاد سالانه بیش از 600 هزار شغل بوده است.
