پایگاه اینترنتی فارن افرز در مطلبی در خصوص وقوع شمار بالای تیر اندازی‌های مرگبار در آمریکا نوشت: چرا تیراندازی‌های جمعی در کشور آمریکا زیاد است؟ آمریکای لاتین بیش از هر منطقه دیگری روی زمین از خشونت های مرگبار رنج می‌برد. در سال ۲۰۱۸، ۴۳ شهر از ۵۰ شهر با بالاترین میزان قتل در جهان در آمریکای لاتین بودند. علاوه بر این، تقریباً سه چهارم این قتل‌ها با سلاح گرم انجام می‌شود. بیشتر مناطق آمریکای لاتین مانند آمریکا از سلاح گرم اشباع شده است و تفنگ‌های سبک نظامی نقش مهمی در خشونت‌های مسلحانه دارند.
در عین حال به نوعی کشور‌های آمریکای لاتین به طرز خیره کننده‌ای با همتایان خود در آمریکای شمالی تفاوت دارند: وقوع تیراندازی جمعی توسط یک مهاجم مسلح در آمریکای لاتین به شدت کم سابقه است.
در بحبوحه یک سلسله کشتار‌های بی وقفه با سلاح، بسیاری این سوال را مطرح کرده‌اند که چرا آمریکا بیش از هر کشور دیگری مستعد «تیراندازی‌های جمعی» است.
آمریکایی‌ها هنوز رسیدگی به قتل‌های وحشتناک را در بوفالو، نیویورک، و اووالده، تگزاس – فقط به فاصله ده روز از همدیگر در ماه مه ۲۰۲۲ - رسیدگی نکرده بودند که با تیراندازی‌های دیگری در هایلند پارک، ایلینوی، در ۴ ژوئیه و گرینوود، ایندیانا در ۱۷ ژوئیه مواجه شدند. (در گرین وود، قاتل پس از کشتن سه نفر توسط یک عابر مورد اصابت گلوله قرار گرفت.)
هیچ منطقه‌ای از جهان در تیراندازی‌های جمعی به گرد پای آمریکا نمی‌رسد
همانگونه که پس از چنین حوادثی، سیاست واکنش سیاسی را مختل کرده است: بسیاری از دموکرات‌ها و آن‌هایی که از قوانین سختگیرانه اسلحه حمایت می‌کنند، ادعا می‌کنند که سهل انگاری در کنترل بازار سلاح مقصر اصلی این حوادث است. جمهوری خواهان و مدافعان حق مطلق داشتن سلاح گرم بر این باورند که فرهنگ بیمارگونه و بیماری روانی مقصر واقعی است. به عنوان مثال، تد کروز، سناتور تگزاس اخیراً «بیماری فرهنگی که باعث ایجاد اعمال شیطانی وصف نشدنی» در میان «جوانان آمریکایی» می‌شود، را مقصر این خشونت‌های مرگبار می‌داند. دلایلی که کروز و دیگران برای این «بیماری فرهنگی» شناسایی کرده اند -شامل خانواده‌های بدون پدر، کاهش حضور در کلیسا، بازی‌های ویدئویی ضد اجتماعی و محتوای آنلاین، ارعاب در رسانه‌های اجتماعی - که در بسیاری از کشور‌های اروپایی نیز رایج است. در عین حال هیچ منطقه دیگری از جهان در تیراندازی‌های جمعی به گرد پای آمریکا نمی‌رسد.
در واقع، آمریکا در سطح بین المللی به دو علت مهم و مرتبط متمایز است: دسترسی آسان به سلاح و فرهنگی که به یک فردگرایی عمدتاً بدون محدودیت امتیاز می‌دهد. تا حدی به سبب نیرو‌های فرهنگی که در آمریکا قدرتمندتر از بسیاری از نقاط دیگر جهان هستند، تعداد بیشتری از مردان و پسران، فاقد حمایت‌های اجتماعی موثر، به طردشدگان آسیب دیده تبدیل می‌شوند، و در موارد حاد، به دامن یک خشونت کور سوق داده می‌شوند. علاوه بر در دسترس بودن سلاح ها، حریم خصوصی و استقلال قابل توجهی که فرهنگ آمریکایی به این پسران و مردان ضداجتماعی ارائه می‌دهد، تضمین می‌کند که تعداد بیشتری از آن‌ها بر اساس رویا‌های جنایتکارانه خود عمل کنند. در هیچ بخش دیگری از جهان دسترسی به سلاح و فرهنگ به این شکل با هم تعامل ندارند: اگرچه بسیاری از کشور‌های اروپایی نیرو‌های فرهنگی یکسانی دارند که طردشدگان اجتماعی آسیب دیده ایجاد می‌کنند، اما محدودیت‌های بسیار بیشتری برای سلاح‌های گرم قائل می‌شوند.
به گفته جیسون سیلوا، جرم‌شناس، اگرچه شهروندان آمریکایی به سختی از چهار درصد جمعیت جهان فراتر می‌روند، اما ۱۱۴ حمله مسلحانه که از سال ۱۹۹۸ در آمریکا رخ داده است، ۳۸ درصد از این رویداد‌ها را در سراسر جهان تشکیل می‌دهند. این به طور متوسط ۴.۶ تیراندازی جمعی سالانه در آمریکاست. (سیلوا، که بسیاری از داده‌های تیراندازی‌های جمعی ذکر شده در این مقاله را ارائه کرده است، تنها حوادث گزارش شده علنی با حداقل چهار مورد مرگ به غیر از عاملان را برمی شمارد و خشونت خانگی، و همچنین قتل‌های جمعی تحت حمایت دولت ها، تروریست ها، گروه‌های شورشی، و سازمان‌های جنایی را مد نظر قرار نمی‌دهد.)
اروپا، رتبه دوم در تیراندازی های جمعی
با این حال، داده‌ها چیز دیگری را نیز نشان می‌دهند: منطقه‌ای از جهان که در تیراندازی‌های جمعی در رتبه دوم قرار می‌گیرد - البته با فاصله زیاد- اروپاست.
تحقیقات علوم اجتماعی اغلب بر پیشینه روانی-اجتماعی عاملان تیراندازی‌های جمعی تمرکز و از دیدگاه منطقی این سؤال را مطرح می‌کند که آیا ترکیب نادر و سمی عواملی که به نظر می‌رسد تیراندازان جمعی را در آمریکا ایجاد می‌کنند این عوامل در اروپا نیز وجود دارد یا خیر. هرچند هیچ راه موثری برای برآورد شمار تیراندازان جمعی بالقوه وجود ندارد، اما مشخص است که عوامل خطری که نشان داده شده است در بین تیراندازان جمعی به طور قابل توجهی شایع هستند یعنی قرار گرفتن در معرض ضربه، افسردگی شدید، افکار خودکشی و اختلالات روانی که در آمریکا کمی رایج‌تر از اروپاست.
به همین ترتیب، آمریکایی‌هایی که با یک بیماری روانی زندگی می‌کنند، نسبت به همتایان اروپایی خود با مشکلات اقتصادی و موانع بیشتری برای مراقبت از سلامت روان روبرو هستند، اما همه این تفاوت‌های بین قاره‌ای بسیار ناچیز هستند که نمی‌توان تفاوت پنج برابری میزان تیراندازی‌های جمعی در آمریکا را با میزان تیراندازی‌های جمعی در اروپا توجیه کرد.
دلیل اینکه تیراندازی‌های عمومی بسیار کمتری در اروپا نسبت به آمریکا رخ می‌دهد، روشن است: یعنی دسترسی متفاوت به سلاح گرم. دست کم بر اساس یک سنجش آمریکایی‌ها ۴.۸ برابر بیشتر احتمال دارد اسلحه داشته باشند، همانطور که آن‌ها ۴.۸ برابر بیشتر احتمال دارد که مرتکب قتل‌های جمعی شوند (به طور کلی، از سال ۱۹۹۸)؛ و در تمام کشور‌های اروپایی، دستیابی به سلاح گرم سخت‌تر از آمریکاست. دوره‌های انتظار برای دستیابی به سلاح طولانی‌تر، هزینه‌های بیمه بیشتر است و برخی کشور‌ها به غربالگری سلامت روان یا ارزیابی‌های روانپزشکی کامل و همچنین دوره‌های ایمنی اسلحه نیاز دارند.
علاوه بر این، دستیابی به سلاح‌هایی با ظرفیت بالا در اروپا بسیار دشوارتر است. اگر چنین تدابیری در آمریکا اجرا می‌شد، بسیاری از عاملان تیراندازی‌های جمعی در دو دهه گذشته ممکن بود دستیابی به سلاح را دشوار یا غیرممکن می‌یافتند.
چرا تیراندازی جمعی در آمریکای لاتین کمتر از آمریکای شمالی است؟
در برزیل، کلمبیا، مکزیک - همه کشور‌ها مملو از سلاح هستند - میزان قتل با سلاح گرم بسیار بیشتر از آمریکاست. با این حال، جمعیت آمریکای لاتین، که حدود ۲.۲۵ برابر جمعیت آمریکاست، از سال ۱۹۹۸ تاکنون فقط ۹ مورد تیراندازی جمعی از نوع تیراندازان تکی را تجربه کرده است! دلیل آن چیست؟
یکی از توضیحات ممکن فرهنگ است. محتمل به نظر می‌رسد که برخی از پویایی‌های فرهنگی و اجتماعی موجود در آمریکای لاتین ممکن است انواع نارضایتی ها، هذیان‌ها و وسواس‌های فکری را که در غیر این صورت افراد فوق العاده منحرف را به ارتکاب تیراندازی‌های جمعی سوق می‌دهد، محدود کند یا آن‌ها را وادار به تغییر جهت کند. نرخ بالای خشونت با اسلحه، تیراندازی‌های دسته جمعی در آمریکای لاتین بسیار نادر است. مهمتر از همه اهمیت خانواده و خویشاوندان است. روابط خویشاوندی گسترده در آمریکای لاتین نقش بسیار بیشتری نسبت به اروپا و آمریکای شمالی ایفا می‌کند؛ و اگرچه افراد ثروتمندتر در بیشتر جوامع کمتر به پیوند‌های خانوادگی گسترده وابسته هستند، طبقات متوسط و بالای آمریکای لاتین شبکه‌های خویشاوندی بادوام را حفظ کرده اند.
از آنجایی که اکثر تیراندازان دسته جمعی در آمریکا طبق استاندارد‌های آمریکای لاتین طبقه متوسط در نظر گرفته می‌شوند، پیوند‌های خویشاوندی در میان این قشر از جامعه ممکن است برای توضیح میزان پایین‌تر تیراندازی‌های دسته جمعی مرتبط باشد. به نظر می‌رسد که افراد مستعد آمریکای لاتین کمتر از همتایان خود در آمریکای شمالی تنها می‌مانند، زیرا آن‌ها در خانواده‌های بزرگتر زندگی می‌کنند، خانواده‌ای نزدیک دارند و معمولاً تا زمان ازدواج با والدین خود می‌مانند. سنت‌های خویشاوندی نه تنها از راه‌های مستقیم محافظت می‌کنند، بلکه به این دلیل که به ترویج ارزش‌های جمع‌گرایانه مانند وفاداری، همبستگی و وابستگی متقابل کمک می‌کنند که به تعادل ارزش‌های فردگرا کمک می‌کنند.
هم عقل سلیم و هم مقایسه‌های بین‌المللی نشان می‌دهد که مؤثرترین راه برای کاهش رویداد‌های تیراندازی جمعی در آمریکا، محدود کردن قابل ملاحظه شمار سلاح‌های در گردش به طور کلی است - رویکردی که از نظر سیاسی در واشنگتن غیرممکن است. اولاً، رواج اسلحه به تنهایی دلیل استثنایی بودن آمریکا در تیراندازی‌های جمعی نیست.
