آیت‌الله شیخ احمد کلباسی اشتری در شرحی کوتاه از دیدار خود با آیت‌الله العظمی سیستانی، به نقل خاطره‌ای ارزشمند از زبان آن مرجع بزرگ پرداخت؛ خاطره‌ای که به ارتباط علمی و معنوی خاندان کلباسی با عالمان برجسته نجف اشاره دارد و گوشه‌ای از سیره علمی و اخلاقی گذشتگان را روشن می‌سازد.
مشروح این دیدار از زبان آیت الله کلباسی به شرح ذیل است:
چهار یا پنج سال پیش توفیق دیدار با آیت‌الله العظمی سیستانی در نجف اشرف نصیبم شد. در آن دیدار، بنده و یکی از بستگان از بنی‌اعماممان حضور داشتیم.
پس از احوال‌پرسی، به ایشان عرض کردم: «من نوه آیت‌الله آیات شیخ محمدرضا کلباسی هستم که در مشهد مقدس بودند؛ آیا حضرت‌عالی ایشان را به یاد دارید؟
آیت‌الله سیستانی فرمودند: «بله، بنده در هجده‌سالگی از مشهد بیرون آمدم و دیگر بازنگشتم، ولی دو خاطره از ایشان در ذهن دارم.»
ایشان ادامه دادند: «اول اینکه آیت‌الله کلباسی با آنکه از شاخص‌ترین علما بودند، خود را نمی‌گرفتند و با طلاب جوان بسیار متواضعانه برخورد می‌کردند. این خصلت، جوان‌گرایی و فروتنی ایشان را نشان می‌داد. من در همان سنین جوانی دو بار به منزل ایشان رفتم و این روحیه را از نزدیک دیدم.»
سپس افزودند: «دوم اینکه ایشان بسیار تأکید داشتند که طلاب در کنار فقه و اصول، حکمت و فلسفه نیز بخوانند. خودشان هم در کنار درس خارج فقه و اصول، کتاب‌های اشارات ابن‌سینا، شفا و اسفار ملاصدرا را تدریس می‌کردند.»
وقتی پرسیدم: «آیا خاطره دیگری هم از ایشان در ذهن دارید؟»
با لبخند فرمودند: «الان همین‌ها در یادم مانده است.»
