- با نزدیک شدن به موعد انتخابات مجلس شورای اسلامی، بحثها برای کاندیداتوری شخصیت ها و نیز گمانه زنی برای ریاست مجلس آینده شدت بیشتری به خود گرفته است. در این بین اصولگرایان که در حال حاضر اکثریت مجلس را دارند در صورت پیروزی در انتخابات آتی، با توجه به ریاست علی لاریجانی بر مجلس مشکل زیادی برای انتخاب رییس نخواهند داشت اما اختلافات در بین اصلاح طلبان برای تعیین رییس مجلس از حالا شروع شده است.
به گزارشافکارخبر، می توان گفت نقطه آغاز کشمکش ها در این طیف به انتخابات ریاست جمهوری قبلی برمی گردد، زمانی که محمد رضا عارف در روزهای پایانی انتخابات به نفع حسن روحانی کنار رفت و به اعتقاد خیلی ها نقشی مهم در پیروزی او ایفا کرد. شاید در آن زمان گمان عارف بر این بود که با این حرکت حمایت تمام اصلاح طلبان را در انتخابات مجلس خواهد داشت. اما حالا مشخص شده است که این گمان چندان هم به واقعیت نزدیک نبوده است. در این بین تمایل کارگزاران برای نادیده گرفتن عارف و در حاشیه قرار دادن وی بیش از دیگر گروه ها مشهود است.
هر چند کارگزاران بصورت علنی و در حوزه عمومی علیه عارف چیزی نمی گویند اما با رمزگشایی از سخنان و نوشته های آنها می توان پی به واقعیت امر برد. استراتژی کارگزاران در حال حاضر مطرح کردن گزینه هایی قدرتمند نزدیک به جریان اعتدالی است تا به اینصورت محمد رضا عارف در حاشیه قرار گرفته و در صورت نپذیرفتن این گزینه ها نیز به تک روی متهم شود.
در حالیکه فعالیت های این شخصیت اصلاح طلب کم و بیش آغاز شده است، هفته نامه صدا در آخرین شماره خود با چاپ پرونده ای ویژه در مورد کاندیداتوری علی اکبر ناطق نوری سعی کرد با مطرح کردن بحثریاست «شیخ نور» در مجلس عملا عارف را در مقابل عمل انجام شده قرار دهد.
این هفته نامه که متعلق به حرب کارگزاران است با مطرح کردن نقش علی لاریجانی، علی اکبر ولایتی و علی اکبر ناطق نوری در پیروزی حسن روحانی در انتخابات ۹۲ تلاش می کند تا نقش محمد رضا عارف را کمرنگ کرده و از این طریق راه را برای عبور از وی هموار کند.
محمد قوچانی از از اعضای شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی در این مورد می نویسد: به طور مشخص نقش علی‌اکبر ناطق نوری، علی‌اکبر ولایتی و علی لاریجانی به صورت فردی و به دور از منویات حزبی و جناحی اصولگرایان در پیروزی روحانی موثر بود، یعنی اگر هاشمی و خاتمی به صورت تشکیلاتی و اثباتی به روحانی کمک کردند، ولایتی و لاریجانی به شکل فردی و سلبی به او یاری رساندند و البته ناطق نوری در هر دو جبهه کمک کرد.
در ادامه نیز این عضو شورای مرکزی کارگزاران می کوشد تا با مانور دادن بر نقش ناطق نوری و دعوت همگان از وی، او را بعنوان محور تفاهم بین گروه های سیاسی برای ریاست مجلس آینده معرفی کند: اصلاح‌طلبان یک فرصت به ناطق نوری بدهکارند و اکنون که اصلاح‌طلبان بر سر یک گزینه میانه به نام حسن روحانی با ناطق نوری به تفاهم رسیده‌اند باید این قرض را ادا و این فرصت را ایجاد کنند؛ اخبار موثق و گمانه‌زنی‌های دقیق حاکی از آن است که بزرگان جبهه اصلاحات آقایان هاشمی رفسنجانی، خاتمی و سیدحسن خمینی همگی از این راه استقبال می‌کنند و معتقدند که باید ناطق نوری را به نامزدی تشویق کرد و از
او خواست که به عنوان یکی از ۱۰ چهره ملی کشور وارد صحنه انتخابات شود.
البته مشخص نمی شود که چرا اصطلاح طلبان به عقیده نویسنده این یادداشت یک فرصت به ناطق نوری بدهکارند و این فرصت را به عارف بدهکار نیستند! چه اینکه اگر هم اصلاح طلبان به کسی بدهکار باشند به گفته نویسنده یادداشت باید به لاریجانی یا ولایتی بدهکار باشند. همچنین در حالیکه محمد رضا عارف از مدتها پیش آمادگی خود برای شرکت در انتخابات را اعلام کرده است اما این نشریه با نادیده گرفتن آمادگی عارف تلاش می کند تا تنها روی آمدن ناطق نوری مانور دهد.
این مسئله نیز به نوبه خود جای تامل و واکاوی دارد چرا که مواضع و سیاست های ناطق نوری، هر اندازه که به زعم نویسنده یادداشت تغییر کرده باشد اما هنوز هم از تفاوت ماهوی و اساسی با کارگزارن برخوردار است. اینجاست که باید به ارجاعات بیرونی این داستان توجه کرد.
هر چند کارگزاران سعی دارند نشان دهند که تمایل زیادی به کاندیداتوری ناطق نوری دارند اما عدم تمایل وی برای حضور در انتخابات و صحنه سیاسی کشور از مدتها پیش مشهود بوده است. نکته آنکه در روزهای اخیر نیز مجددا اخباری مبنی بر این بی میلی منتشر شد.
در این بین تنها سناریویی که به ذهن می رسد این است که کارگزاران با مانور دادن روی دعوت از ناطق نوری در تلاشند تا عارف را به حاشیه رانده و از صحنه خارج کنند و سپس با عدم حضور ناطق، گزینه مورد نظر خود را بعنوان محور مورد توافق همه معرفی کنند.
تلاش کارگزاران برای به حاشیه بردن عارف در سخنان دیگر اعضای این حزب نیز مشهود است. به عنوان مثال محمد عطریانفر، عضو این حزب چندی پیش درباره ریاست مجلس و ترجیح برای عارف یا لاریجانی گفته بود: با اکثریت اصولگرا حتماً آقای لاریجانی را ترجیح می‌دهیم چرا که خروجی «نقد قابل اعتماد» جناب آقای لاریجانی احتمالاً برای ما مناسب‌تر از «موقعیت نسیه و غیر نقد» آقای عارف است که نمی‌دانیم چه اتفاقی خواهد افتاد. همچنین صادق زیبا کلام نیز در روزنامه آرمان می نویسد: مجلسی که ناطق نوری در رأس آن قرارداشته باشد از مجلسی که «عارف» ریاست آن رابرعهده بگیرد قدرتمندتر خواهد بود.
بنابراین با در نظر گرفتن تمام این مسائل می توان گفت کارگزارانی ها در وهله اول تلاش می کنند تا با مطرح کردن ناطق نوری بعنوان گزینه ای مطلوب و مقتدر که مورد قبول همه است عارف را از میدان بدر کرده و در مرحله دوم با عدم حضور ناطق در عرصه انتخابات گزینه خود را رو خواهند کرد. حال باید دید واکنش معاون اول دولت اصلاحات به این استراتژی چه خواهد بود؟
