به گزارش افکارخبر، جبهه‌ای در سال 92 شکل گرفت که منجر به پیروزی آقای روحانی شد٬ لذا دولت روحانی بیش از اصلاح‌طلبان نیازمند به حفظ این جبهه است٬ چراکه اگر این جبهه در انتخابات سال 94 تقویت بشود٬ به تقویت دولت روحانی نیز کمک خواهد کرد. اگر کسانی به اشتباه این جبهه را تضعیف کنند، اولین کسی که از این مسئله دچار آسیب می‌شود، دولت است.
وی همچنین می‌افزاید: پیش‌بینی من این است که ائتلافی که در سال 92 شکل گرفت٬ در سال 94 هم ادامه پیدا خواهد کرد. ممکن است یک فرد یا جبهه تمایل به حرکت مستقلی داشته باشند٬ اما روی روند کلی ائتلاف تاثیری نخواهد گذاشت!
*اشاره مرعشی به صحبت‌های جنجالی چندی قبل سخنگوی حزب اعتدال و توسعه است که در یک گفت‌وگوی رسانه‌ای از جدا بودن لیست انتخاباتی این حزب (بعنوان حامیان اصلی رئیس‌جمهور) با لیست انتخاباتی اصلاح‌طلبان خبر داده بود.
این صحبت، واکنش‌ها و کنایه‌های مختلفی را از سوی چهره‌ها و رسانه‌های اصلاح‌طلب در پی داشته است.
برخی اصلاح‌طلبان در این تصمیم حزب اعتدال و توسعه ابراز تشکیک کرده و عنوان کرده‌اند که این تصمیم تغییر می‌کند!
عده‌ای دیگر نیز از این گفته‌اند که اعلام جدایی لیست اعتدال و توسعه از لیست اصلاح‌طلبان تصمیم اعضای مبرّز حزب اعتدال نیست و در این حزب انشقاق وجود دارد.
نکته جالب توجه ماجرا نیز آن است که جریان اصلاحات همچنان و حتی پس از این اتفاقات و اظهارات محرز نیز از متحد بودن جبهه اصلاحات در انتخابات آتی سخن می‌گوید!
در اشاره به صحبت‌های مرعشی همچنین باید گفت که در انتخابات سال 92 هیچ جبهه خاص و مبرّزی برای حمایت از رئیس‌جمهور روحانی شکل نگرفته بود...
محمدرضا عارف در آن انتخابات، 2 روز مانده به روز برگزاری کناره‌گیری کرد و در کناره‌گیری خود نیز از هیچکس حمایت خاصی را ابراز نداشت و نام کسی را نبرد.
سران اصلاحات نیز حاضر نشدند هیچ بیانیه رسمی را در حمایت از رئیس جمهور روحانی صادر و یا اقداماتی که در حمایت از موسوی در سال 88 بعمل آوردند را درباره روحانی هم تکرار کنند. آنها فقط برای اینکه متهم به تحریم دوباره انتخابات نشوند، بصورت تلویحی و واسطه‌ای، حمایت خود را از روحانی اعلام کردند اما پس از پیروزی رئیس‌جمهور روحانی در انتخابات ندای «أنا شریک» سر دادند و خود را حامیان اصلی رئیس‌جمهور پیروز معرفی کردند.
اما گویا دولت پیروز و اطرافیان روحانی نیز این قصه را باور نکرده و علیرغم آنکه توسط کسانی مثل «مرتضی بانک» و یا «غلامعلی دهقان» در مواقعی نسبت به نقش اصلاح‌طلبان در پیروزی دولت، اظهاراتی بیان شده است اما اصل ماجرا چیز دیگریست.
فی‌الواقع اینکه جدا بودن لیست حزب اعتدال و توسعه بعنوان حامیان اصلی روحانی از لیست اصلاح‌طلبان در کنار اظهارات اشاره شده از بانک و دهقان، نشان می‌دهد که دولت قصد دارد در کنار حفظ ائتلافی نانوشته با اصلاح‌طلبان اما هویت گفتمانی و شخصیتی خود را از جریان سیاسی خاص جدا و این تنزّه را به ذهن افکار عمومی نیز مخابره کند.
نکته کلیدی نیز آنست که بر خلاف صحبت چهره‌هایی نظیر منتجب‌نیا و مرعشی که بر «آسیب دیدن دولت در صورت تکروی»! تأکید می‌کنند اما حقیقت آنست که وزن گفتمان حامیان دولت ربط تأثیرگذاری به همراهی یا عدم همراهی با اصلاح‌طلبان ندارد و چیزهای دیگری مثل «دستاوردهای برجام» و «تحقق وعده‌های اقتصادی» است که تکلیف رأی‌آوری یا عدم موفقیت گفتمان دولت در انتخابات آتی را تعیین می‌کنند.
جبهه اصلاح‌طلبان برای انتخابات آینده با مشکلاتی مثل در حصر و منزوی بودن بزرگان خود، ردّ صلاحیت عمده چهره‌های این جریان بر اثر عملگری در فتنه سال 88، ساز ناکوک حزب کارگزاران، جدا شدن لیست حامیان دولت، سهم‌خواهی احزاب جدیدالولاده‌ای مثل حزب ندا و حرکت غیر جبهه‌ای چهره‌های اصلاح‌طلبی مثل مصطفی کواکبیان مواجه است.
تنها راه پیش رو برای اصلاح‌طلبان نیز اجبار به ابراز چسبندگی به دولت رئیس‌جمهور روحانی است. مسئله‌ای که سبب می‌شود حتی اگر روحانی حکم به تبعید دسته‌جمعی اصلاح‌طلبان هم بدهد! اما هیچ صدای اعتراضی از هیچیک از اصلاح‌طلبان برنخیزد...
