وی که از سر استیصال دهان به سخن گشوده و داعش را هم چون جمهوری اسلامی دانسته و ادعا کرده این گروه تروریستی هم می تواند در سازمان ملل صاحب کرسی شود فکر می کند با این سخنان و همراهی با دشمنان ایران می توانند علاوه بر پر کردن جیب مبارک از دلارهای سیا و موساد و عربستان، در آینده هم وزیر و رئیس مملکت شود اما با گذر زمان مشاهده کرده که ملت ایران چنین خودفروختگانی را اگر ببینند در جا نابود می کنند و حالا صراحتاً به مخالفت و تمسخر خود مردم ایران پرداخته اند.
لازم به ذکر است وی در مطلبی به تاریخ ۳۰ ژولای ۲۰۱۳ در سایت شبکه‌ی سی.ان.بی.سی درباره‌ی تشدید تحریم‌های اقتصادی علیه ایران نیز لب به دفاع گشوده بود و در یادداشتی که با فردی به نام ناتان کارلتون (که در سازمان خودخوانده‌ی «اتحاد علیه برنامه‌ی هسته‌ای ایران» در نیویورک فعال‌ست) یادداشتی نوشته و مدعی شده بود که تحریم‌های آمریکا سخت ایران را از درون در سطح چهره‌های سیاسی در ساختار قدرت دچار تشتت و گسست و اختلاف کرده و کشور را از حیث اقتصادی روبه‌روز منزوی‌تر ساخته فشار و نارضایتی اقتصادی زیادی بر مردم وارد کرده پس منطقاً تحریم‌ها «کار کرده‌اند» و «موفق ظاهر شده‌اند» و باید سرشان ایستادگی کرد و فقط شماری از «کمک‌های بشردوستانه» را مستثنا ساخت و عملاً درهای اقتصاد ایران را (درست مثل کره‌ی شمالی و عراق صدام‌حسین) از بیرون تخته کرد و ممکلت را تا مرز اضمحلال و فروپاشی پیش برد.
این دشمن ملت ایران که در ابراز دشمنی خود هیچ هراسی ندارد ضمن همکاری با سلطنت طلبان از دیگر دیکتاتور ها و جنایت کاران عالم نیز حمایت های صریحی را دارد.وی چند سال پیش در مطلبی با دفاع از ژنرال پینوشه دیکتاتور و جنایتکار شیلی که مورد حمایت آمریکا بود نوشتهته بود :”جا داره از عزیز سفرکرده جناب ژنرال آگوستو پینوشه هم یادی بکنیم که با درایتی مثال زدنی شیلی را از دهان فقر و آشوب نجات داد و کشور را به سرمنزل رفاه و آبادانی هدایت کرد و تحویل منتخبینی داد که با او دشمن بودند. پینوشه البته فرشته نبود، عیب و ایراد زیاد داشت، دستان به خون آلوده ای داشت ولی از سالوادور آلنده و وامثال هوگو چاوز و فیدل کاسترو آدم بهتری بود.”
اخیرا اطرافیان باقی‌مانده‌ی قاسمی‌نژاد و دیگر اعضای سازمان دانش‌آموختگان لیبرال ایران (همان نئولیبرال‌های وطنی) برای مطرح‌شدن در فضای رسانه‌ای و جلب‌توجه افکار عمومی جهانیان مواضعی پر سر و صدا و پوپولیستی در معنای عوام‌فریبانه و سخیف کلمه اتخاذ کرده اند و هرچیزی که حساسیت‌آفرین و به‌ویژه ضدچپ محسوب شود، این‌ها بلافاصله به‌طرزی واکنشی و از قبل تعیین شده درباره‌اش مواضع جنجالی می‌گیرند. یک‌مرتبه چگوآرا را به باد فحش می‌گیرند، یک‌بار به چاوز می‌تازند، یک‌بار در رثای پینوشه داد سخن سر می‌دهند، و یک‌بار بر طبل تحریم‌ها می‌کوبندو در آخرین موضع گیری خود داعش را معتدل و عملگرا می دانند و خواستار کرسی سازمان ملل برایشان هستند.
