بسیاری از وعده های ریز و درشتی که حسن روحانی در زمان تبلیغات انتخاباتی روی آنها مانور کرد، امروز، پس از چهار سال فعالیت، قابلیت بازخوانی دارد. وعده‌هایی که بعدها روحانی و بسیاری از دولتمردان به عملی نشدن آنها اذعان کردند.
در سال ۹۲ و هنگامی که در مناظره‌ها عکسی از یک بازار را به روحانی نشان دادند، اظهار امیدواری کرد که «امیدواریم روزی برسد که مغازه‌ها پر از جنس تولید ایران باشد و مشتری‌ها هم در شرایطی باشند که قدرت خرید داشته باشند»، اما این اظهار امیدواری در سخن باعث نشد که در دوران ریاست جمهوری این وعده محقق شود.
آمارها نشان می‌دهد که دولت یازدهم طی ۳ سال و نیم، علاقه خاصی به مبادلات اقتصادی با چینی ها دارد که همواره در پی قبضه کردن بازارهای اقتصادی در سراسر دنیا هستند.
اگر میانگین واردات از چین در دولت یازدهم را با میانگین ۱۰ میلیارد دلار در نظر بگیریم و در سال ۹۲ با دلار ۳۰۰۰ تومان، ۹۳ با دلار ۳۳۰۰ تومان، در سال ۹۴ با دلار ۳۵۰۰ تومان و در نهایت در سال ۹۵ با دلار ۴۰۰۰ تومان در نظر بگیریم به عدد جالب توجه ۱۳۸۰۰۰ میلیارد تومان می رسیم که افزایش ۷۸ هزار میلیارد تومانی واردات از چین در دولت روحانی را دارد.
