حسن روحانی، در سخنرانی‌های اخیر خود از تریبون عمومی برخی وزرای کابینه را مورد انتقاد قرار می‌دهد و آنها را با القابی مانند ناامید، محافظه‌کار و نداشتن جسارت خطاب می‌کند.
رئیس‌جمهور در روز کارگر، برخی وزرای خود را ناامید خواند. او در اولین روز اردیبهشت نیز طی سخنانی در نشست هم‌اندیشی مدیران ارشد دولت ضمن انتقاد از برخی مدیران و وزرا از آنچه سکوت و ترس آنها می‌نامید انتقاد کرد.
اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس‌جمهور نیز 3 ماه قبل هشدار بی‌انگیزه شدن برخی مدیران را داده و گفته بود: «هرکس هم که حس می‌کند توان مدیریت در این شرایط را ندارد بهتر است میدان را به افراد دیگر که امید و انگیزه دارند، بسپارد.»
اگرچه شاید انتقاد علنی از وزرا می‌تواند موجبات ایجاد فشار افکار عمومی برای تحرک وزرا و مدیران کم‌کار و ناامید را فراهم آورد اما به نظر می‌رسد موضوع اساسی آن است که سخنان روحانی و جهانگیری از جهات مهم‌تری ناامیدکننده می‌باشد.
اولین سوالی که می‌توان درباره سخنان اخیر رئیس‌جمهور مطرح کرد این است که آیا رئیس‌جمهور و معاون اول نمی‌توانند انتقادات خود را نسبت به وزرا و مدیران در همان جلسات کابینه مطرح کنند. همچنین اگر واقعا روحانی از عملکرد برخی وزرای خود ناراضی می‌باشد؛ چرا چنین مدیرانی را توبیخ نمی‌کند، مورد بازخواست قرار نمی‌دهد و آنها را برکنار نمی‌کند.
درواقع اگر تا همین الان هم برخی وزرا عملکرد ضعیفی داشته‌اند که حتما این‌گونه بوده مسئولیت آنها علاوه بر شخص وزیر با رئیس‌جمهور نیز می‌باشد و روحانی باید پاسخگوی مردم در این زمینه باشد. به خصوص این که مردم در حال حاضر با مشکلات عدیده‌ای مواجه می‌باشند و بدون شک نیاز به مدیران جهادی و کارآمد بیش از پیش احساس می‌شود.
از سوی دیگر القای بی‌تحرکی و ناامیدی وزرا در تریبون عمومی می‌تواند کل کابینه را زیر سوال ببرد؛ چراکه دقیقا مخاطب سخنان رئیس‌جمهور مشخص نیست کدام وزیر و مدیر است و از سوی دیگر موجب یأس و ناامیدی مردم خواهد شد. فراموش نشود هنوز یک سال از دولت دوازدهم نگذشته و اگر چنین روحیه‌ای بر وزرای دولت حاکم شده، مشخص نیست چگونه این وزرا می‌توانند تا سه سال دیگر حداقل وظایف عادی و روزانه خود را انجام دهند.
البته نمایندگان مجلس شورای اسلامی براساس قانون می‌توانند از عملکرد وزرا سوال نمایند و یا آنها را استیضاح کنند اما در اواخر اسفند ماه که سه نفر از وزرای دولت استیضاح شدند، اگرچه حرف و حدیث‌های فراوانی پیش آمد اما درنهایت دولت از توان خود برای حفظ این وزرا استفاده کرد. بنابراین این سوال پیش می‌آید که دقیقا وزرای مدنظر رئیس‌جمهور و معاون اول چه کسانی می‌باشند؛ چرا که فعلا تمام وزرای دولت را می‌توان مخاطب سخنان رئیس‌جمهور دانست.
