هیچ گاه روزی را که جناب حسن روحانی "کلید" تدبیر و امید خود را در گفتگوی ویژه خبری برای حل مشکلات کشور رونمایی کردند، فراموش نمیکنم .. همان روز هم یادم هست که خیلی ها خندیدند و گفتند مگر میشود ؟!
و البته قطعا خیلی ها هم باور کردند که به ایشان و "کلید" تدبیر و امیدشان رای دادند ...
بعدها در لیست امید مجلس شورای اسلامی و شورای شهر نیز این روند طی شد و این شد که کل مملکت رفت زیر چتر اصلاح طلبان و اعتدالیون و"کلید" تدبیر و امیدشان.
دولتی ها گفتند مشکلات و گرانیها را صد روزه حل میکنیم اما هیچ خبری از 100 روز نشد و منکر وعده 100 روزه شدند، وعده برجام دادند که اگر درست شود ، حتی مشکل آب و هوا هم حل خواهد شد و 20% اجناس ارزان میشود و امضای کری ، تضمین است. چندین سال، به مردم وعده و وعید دادند، برجام امضا شد و تحریمها تمام نشد که بدتر و بیشتر هم شد ، گرانیها و تورم هم ایضا ...
باز هم از رو نرفتند و ماجرایFATF و CFT را مطرح کردند و دوباره فرمودند اگر اجرا بشود 20% کالاها ارزان میشود ... که باز هم دلسوزانکشور گفتند امکان ندارد.
در تدبیر و امید مجلسی ها همین بس که از وقتی که آمدند به جای دلسوزی برای مردم و تلاش برای حل مشکلات کشور یادمان نرفته که سلفی می گرفتند و ... نمایندگان اما دست به استیضاحشان خوب است، روزی برای استیضاح یک وزیر امضا می دهند و روز دیگر با لابی بازی امضاها پاک می شود.
بعضی مواقع هم اما مرحله ای جلوتر میروند و استیضاح را هم انجام میدهند ، ولی خب با اندکی توضیح وزیر ، به سرعت قانع میشوند و قضیه به خیر و خوشی فیصله می یابد .. ( مثال هم تا دلتان بخواهد زیاد است در باب استیضاح وزیر جهاد کشاورزی، آموزش و پرورش ،علوم، ورزش و جوانان ،کشور، نیرو ، امور خارجه ، شخص رئیس مجلس و البته این ناراحتی عظمای اخیر بابت توهین نماینده سراوان به کارمند گمرک که قرار است منجر به استیضاح وزیر اقتصاد و برکناری مدیرکل گمرک و ... بشود. ( بماند که تشکیل جلسه غیر علنی برای یک نماینده که خودش هم فحاشی کرده و تازه قضیه را درگیری قومی- مذهبی هم نشان داده است ،اصلا جای هیچ توجیهی ندارد )
و اما بشنوید از "کلید" تدبیر و امید شورای شهری ها که در همین مدت کوتاه ، بندگان خدا همچنان به دنبال یک رئیس برای خود بودند و صندلی ریاست آنقدر چرخ خورد تا به محسن هاشمی رسید و شهردار تهران را با کلی کش و قوس و حرف و حدیث سر نجفی و افشانی و آخوندی به حناچی سپردند و حالا اکثر دغدغه شان سه شنبه های بدون خودرو است که آیا با دوچرخه به سرکار بروند یا با مترو و تاکسی ...
جزاکم الله خیرا ...
خلاصه اینکه یا کلید تدبیر مسئولان مشکل دارد و یا قفل را اشتباهی گرفته اند یا هردو ... گزینه های وخیم تر را ترجیح میدهم مطرح نکنم چون ممکن است واقعیات تلخ تری مطرح شود !
صفورا ترقی
