سرویس مذهبیافکارنیوز- رسول خدا(ص) مى فرمود که:
خدا تبارک و تعالى فرماید: کسانى که براى درک ثواب از من کار مى کنند به کردار خود اعتماد کنند، زیرا که آنها اگر همه عمر بکوشند و خود را در عبادت من رنج دهند بازهم تقصیر کارند و در عبادت خود به کنه بندگى من نرسند نسبت بدان چه نزد من مى جویند از کرامت من و نعمتم در بهشتم و درجات بلندى که در جوار من است ولى باید به رحمت من اعتماد کنند و به فضل من امیدوار باشند و به خوش بینى نسبت به من اعتماد کنند زیرا در این صورت رحمت من آنها را دریابد و بخشش من به آنها برسد با رضوانم و آمرزش من آنها را در پوشد به عفو من زیرا منم خداى بخشاینده و مهربان و بدان نامیده شدم.
از امام باقر(ع) که فرمود:
در کتاب على یافتیم که رسول خدا(ص) بر منبر خود فرموده است:
سوگند بدان که نیست شایسته پرستشى جز او، به هیچ مؤمنى هرگز خیر دنیا و آخرت داده نشده جز به وسیله حسن ظن او به خدا و امیدوارى او و خوش خلقى او و خوددارى از بدگوئى و غیبت مؤمنان و سوگند بدان که جز او شایسته پرستشى نیست خدا هیچ مؤمنى را پس از توبه و استغفار عذاب نکند جز به خاطر بدگمانى او به خدا و تقصیر در امیدوارى و بدخلقى و غیبت از مؤمنین، سوگند بدان که نیست شایسته پرستشى جز او، هیچ بنده مؤمنى خوشگمانى به خدا نکند جز آنکه خدا به اندازه آن با او رفتار کند،زیرا کریم است و هر چیزى به دست او استو شرم دارد که بنده مؤمنش گمان خوبى به او ببرد و او گمان و امید او را بر
نیاورد، به خدا خوشگمانى کنید و به او رغبت نمائید.
امام رضا(ع) فرمود: به خدا خوش گمان باش، زیرا خدا عز و جل مى فرماید:
من با گمان بنده مؤمن خود همراهم، اگر خوب است خوب پیش آید و اگر بد است بد پیش آید.
امام صادق(ع) مى فرمود:
خوش بینى به خدا این است که امید نداشته باشى جز به خدا و نترسى جز از گناهت.
منبع:أصول الكافي / ترجمه كمرهاى، ج۴، ص222.
