امام علی (ع)در نامه 71 کتاب شریف نهج البلاغه به منذر بن جارود فرماندار خود که در بیت المال خیانت کرده است می فرماید:ای منذر، درستکارى پدرت مرا در انتصاب تو بفریفت و پنداشتم که تو از روش او پیروى مى کنى و به راه او مى روى . ولى ، آن سان ، که به من خبر رسیده تو فرمانبردارى از نفس خود را فرو نمی نهى و براى آخرتت اندوخته اى نمى نهى و با ویران ساختن آخرتت مى خواهى دنیایت را آبادان سازى و به بهاى بریدن از دینت به عشیره خود مى پیوندى .
سپس امام در ادامه می فرماید:اگر آنچه مرا خبر داده اند ، درست باشد ، پس اشتر قبیله ات و بند کفشت از تو بهتر توانند بود . کسانى همانند تو هیچ مرزى را استوار نتوانند داشت و لایق آن نیستند که بر رتبه و مقامشان افزوده شود یا در امانتى شریکشان سازند یا از خیانتشان در امان تواند بود . این نامه من که به تو رسید بر فور به نزد من در حرکت آى . ان شاء الله .
در توضیحات کتاب نهج البلاغه نسبت به این خطبه آمده است:این منذر همان است که امیر المؤمنین درباره او فرمود : از روى خودپسندى پیوسته به چپ و راست خود مى نگرد و در دو برد گرانبهاى خود مى خرامد و کفشهاى خود را فوت مى کند که گرد از آنها بزداید.
سپس امام در ادامه می فرماید:اگر آنچه مرا خبر داده اند ، درست باشد ، پس اشتر قبیله ات و بند کفشت از تو بهتر توانند بود . کسانى همانند تو هیچ مرزى را استوار نتوانند داشت و لایق آن نیستند که بر رتبه و مقامشان افزوده شود یا در امانتى شریکشان سازند یا از خیانتشان در امان تواند بود . این نامه من که به تو رسید بر فور به نزد من در حرکت آى . ان شاء الله .
در توضیحات کتاب نهج البلاغه نسبت به این خطبه آمده است:این منذر همان است که امیر المؤمنین درباره او فرمود : از روى خودپسندى پیوسته به چپ و راست خود مى نگرد و در دو برد گرانبهاى خود مى خرامد و کفشهاى خود را فوت مى کند که گرد از آنها بزداید.
