حضرت آیت الله خوشوقت در یکی از کلاس های اخلاق خود به نکاتی در خصوص قناعت اشاره کرده اند که در ادامه می خوانید:
آدم زندگی را هر جوری بخواهد می‌تواند بگذراند؛ روزی 5 تومان خرج کند، روزی 5000 تومان، روزی 50000 تومان هم می‌شود اگر به آن مقداری که لازم است، اکتفاء کردیم و قناعت کردیم، خیلی از گناهان را مرتکب نمی‌شویم؛ امّا اگر صبر نکردیم، دائم این در و آن در می‌زنیم تا پول در بیاوریم یکی از این راه‌‌ها را شیطان نشانمان می‌دهد! بنابراین به خصوص برای هر مسلمان، بالأخص بر هر شیعه، و از بالأخص هم بالأخص‌تر برای طلبه‌ها، مسئله قناعت و اکتفاء یکی از ضروریات معاش است؛ و الّا شیطان او را از این راه خارج می‌کند. به هوای پول و پله به این طرف و آن طرف می‌رود و دیگر از بین می‌رود. اگر می‌خواهیم طلبه باشیم و مروّج دین باشیم و کاری کنیم؛ یک، دو، سه، ده و هر چقدر که سعه وجودیمان اجازه می‌دهد مردم را با خدا و دین آشنا کنیم، راهش قناعت است.
اگر می‌خواهیم به دنبال مال زیاد برویم و بعد هم زیاد خرج کنیم به درد این کار نخواهیم خورد و شیطان ما را از راه خارج می‌کند. بنابراین مسئله قناعت یکی از مسائل بسیار مهم زندگی ماست؛ لذا امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: « القناعة کنز مال لاتنفد» یعنی قناعت سرمایه‌ای است که تمام نمی‌شود. امّا ما می‌خواهیم بیفتیم به خریدن و خوردن! در نتیجه زود ته آن در می‌آید! باقی را چه کار کنیم!؟ شیطان راه نشان می‌دهد که بیا آنجا پول در می‌آید و ما هم می‌رویم و از بین می‌رویم.
