اگرچه فوتبال این روزها به هیچ‌‌‌وجه در اولویت نیست، اما به هر حال باشگاه‌‌‌ها مشغول انجام کارشان برای شروع فصل جدید هستند و این روند متوقف نمی‌‌‌شود. در همین راستا، استقلال هم درگیر پروژه انتخاب سرمربی است؛ داستانی کشدار که با توجه به وقایع اخیر در آن گره هم افتاد. استقلالی‌‌‌ها به طور سفت و سخت در پی انتخاب سرمربی خارجی برای تیم‌‌‌شان بودند، اما شرایط موجود ایران طبیعتا کار را در این زمینه دشوار می‌‌‌کند. با این حال یک نفر هست که گویا مشکلی با وضعیت ندارد و به طور مکرر با ارسال پیام برای مدیران استقلال، خودش را به این تیم پیشنهاد می‌‌‌دهد؛ ریکاردو ساپینتو.
این طور به نظر می‌‌‌رسد که سرمربی پرتغالی که لیگ بیست‌‌‌ودوم هدایت استقلال را بر عهده داشت، خاطرات خوبی از حضورش در ایران داشته و عزمش جزم است که این تجربه را تکرار کند. گویا اعلام آمادگی موکد ساپینتو، مدیران باشگاه را هم راضی کرده و حتی هواداران هم به طور کلی نسبت به این موضوع نظر مثبتی دارند. بنابراین گمان می‌‌‌رود فاصله‌‌‌ای تا اعلام رسمی حضور سرمربی پرتغالی روی نیمکت استقلال نداشته باشیم. به همین بهانه، بد نیست نگاهی به نقاط قوت و ضعف دوران پیشین حضور ساپینتو در استقلال داشته باشیم.
نیمه سفید
ریکاردو ساپینتو در ابتدای لیگ بیست‌‌‌ودوم جای فرهاد مجیدی را گرفت و قرار بود از عنوان قهرمانی استقلال دفاع کند، اما موفق به انجام این کار نشد. شاگردان ریکاردو در نهایت به رتبه سوم لیگ برتر قناعت کردند، اما مربی پرتغالی تیم بسیار هجومی و جذابی ساخت که هنوز هم یادآوری خاطراتش برای هواداران شیرین است. آبی‌‌‌ها در آن فصل با ۵۲ گل زده صاحب عنوان بهترین خط حمله لیگ برتر شدند و شاید در به یادماندنی‌‌‌ترین بازی فصل، با ۷ گل تراکتور را شکست دادند. پیروزی ۶ گله برابر هوادار هم از دیگر نتایج درخشان آن فصل استقلال در هفته‌‌‌های پایانی بود؛ زمانی که به نظر می‌‌‌رسید تیم ساپینتو به بلوغ کامل رسیده. آبی‌‌‌ها در آن فصل همچنین به دیدار فینال جام حذفی هم راه پیدا کردند، هرچند آنجا برابر پرسپولیس شکست خوردند.
با این حال فصل ساپینتو دست خالی هم تمام نشد و او قهرمانی سوپرجام را برای استقلال به ارمغان آورد. ثبت امید گل بالا در اغلب مسابقات استقلال آن فصل، از جمله ویژگی‌‌‌های تکراری و البته جذاب تیم ساپینتو بود؛ آنچه امروز هم هواداران را به حضور دوباره این مربی ترغیب می‌‌‌کند.
نیمه سیاه
از آن سو اما عملکرد ساپینتو با معایب و مشکلاتی هم همراه بود. همان قدر که بخش هجومی استقلال در آن فصل موفق و چشم‌‌‌نواز عمل کرد، ساختار دفاعی این تیم لرزان و آسیب‌‌‌پذیر به نظر می‌‌‌رسید. در فصلی که پرسپولیس فقط ۱۳ گل و سپاهان ۱۷ گل دریافت کرده بودند، دروازه استقلال ۲۲ بار باز شد تا این تیم جام قهرمانی را عملا به ساختار دفاعی لرزانش ببازد. از سوی دیگر این مربی متهم می‌‌‌شود به آنکه در مسابقات بزرگ عملکرد خوبی نداشته. او در آن فصل دو بار به پرسپولیس یحیی گل‌‌‌محمدی باخت. دو شکست برابر سپاهان و تراکتور در دور رفت هم از دیگر نتایج ضعیف ساپینتو در مسابقات بزرگ به شمار می‌‌‌رفت. از همه اینها که بگذریم، ساپینتو از نظر عصبی تقریبا هیچ کنترلی روی رفتارهایش ندارد و همین مساله بارها به ضرر تیم‌‌‌هایش تمام شده؛ از جمله در فینال جام حذفی که او از کنار زمین اخراج شد و نهایتا استقلال آن بازی را باخت. به جرات می‌‌‌توان گفت هیچ جریمه و محرومیتی هم دوای درد این مربی نبوده و او در ساده‌‌‌ترین موقعیت‌‌‌ها، پرخاش‌‌‌گرانه‌‌‌ترین واکنش‌‌‌ها را نشان می‌‌‌دهد؛ چنان که پس از جدایی از استقلال هم در فوتبال قبرس با محرومیت بلندمدت مواجه شد. اصلا چرا راه دور برویم؟ همین حالا مربی پرتغالی با یک محرومیت چهار ماهه در فوتبال ایران مواجه است که در صورت بازگشت او اعمال خواهد شد و اگر اغماضی در مورد آن صورت نگیرد، مرد پرتغالی تقریبا یک نیم‌‌‌فصل از روی سکو باید تیمش را هدایت کند.
