این اولین نتیجه تغییرات بی‌موقع مسئولان باشگاه بود. آنهایی که به تونی اولیویرا نزدیک هستند، می‌گویند تونی دوست داشت باز هم بماند و به کارش ادامه دهد اما آن‌قدر از سوی باشگاه فشار روی او و همکارانش آوردند که طرف مجبور شد استعفا داده و برود پی کارش! تونی را آزردند؛ تونی‌ای که در هفته‌های آخر حضورش نیز پر از انگیزه بود. سایپا را در تهران و در جام حذفی شکست داد تا تیمش را به نیمه‌نهایی ببرد و سپس در بندر انزلی از سد ملوان گذشت تا 3 امتیاز حساس را به حساب تراکتور بیفزاید. با این شرایط، بلایی بر سرش آوردند که «فرار» کرد.
روزی که تغییرات شروع شد، مسئولان باشگاه سرخوش از اینکه بالاخره از «تونی اولیویرا» و حاشیه‌هایش خلاص شده‌اند، سرود پیروزی سر دادند. سعید عباسی که کمتر اهل مصاحبه بود، با همه رسانه‌های تصویری، صوتی، مکتوب و حتی مجلات به صحبت پرداخت و از کرامات تیم جدید سخن به میان آورد. او گفت تراکتور با این تغییرات (بخوانید رفتن تونی و آمدن کادر فنی جدید) دوباره به یک مدعی درجه یک بدل خواهد شد اما در واقع تراکتوری‌ها که به لطف عملکرد تونی اولیویرا تنها یک گام تا قهرمانی جام حذفی راه داشتند، مقابل استقلال در خانه شکست خوردند.
بگذریم از اینکه بازیکنان سرباز اصلاً خوب بازی نکردند، سیستم تیمی که با محمد ایرانپوریان در دفاع راست، سعید آقایی دفاع چپ، کارلوس کاردوسو، شجاع خلیل‌‌زاده و خالد شفیعی در قلب دفاع به میدان رفته بود و به جای یک مهاجم هدف درست و حسابی از آگوستو سزار که یک هافبک تدافعی استفاده کرده، خواه ناخواه راه کسب برد مطمئن را روی خود می‌بندد. درست یک قدم تا فینال مانده بود اما تغییرات جدید باعث شد هر چه تونی کاشته بود، بر باد برود. حالا یک حسرت بزرگ بر دل هواداران ماند و افسوس. افسوس اینکه کسب قهرمانی در جام حذفی را تا یک سال دیگر به تعویق می‌اندازد.
