حکایت "یک دقیقه سکوت"

به گزارش افکارنیوز، فرهنگ چندین هزار ساله ایرانیان آن زمان که با فرهنگ اسلامی گره خورد ، ریشه ای عمیق یافت و رسومی عمیق تر . اهمیت به آداب معاشرت و مهمان نوازی ، سبقت در سلام کردن ، رعایت ادب نزد بزرگان، صله رحم ، عیادت از مریض ،اکرام سالمندان، آداب مربوط به اموات، رعایت حال فقرا و بسیاری از اخلاقیات و احکام و عقایدی که برخی را قبل از اسلام هم داشتیم و بعضیها را اسلام تقویت کرد، و نفعش هم به فرد میرسید، هم به خانواده و جامعه .

چه بسیار در احادیث و روایات و آیات آمده که رعایت هر کدام از اینها در طول عمر و برکت رزق و روزی و نسل صالح دخیل هستند و موثر ..

این روزها ، به واسطه عدم رعایت بسیاری از این آداب و رسوم و سنن صحیح و ارزشی ، به فرهنگی روی آورده ایم که مال خودمان نیست و عاریتی است ، و نتیجه اش شده همین که میبینیم ! ربای بانکی و نزولهای ناشی از قسط و قرض که دامن زندگیهایمان را گرفته و برکت را دور کرده ، سلام هم که میکنیم ، حواسمان نیست که برای خودمان سلامتی می طلبیم و این میشود که در نسل جدید کم کم به سوی فراموشی میرود، دست دادنهایمان هم بعضا اصالت خودی ندارد و تقلیدی شده از آنسوی آبها ، نه محرم می فهمد و نه نامحرم ! پیرانمان را به خانه سالمندان میبریم، اصول دینمان را نه به اعتقاد که به عادت پذیرفته ایم و فروع دینمان را به فنا داده ایم ... نماز ، روزه ،خمس ، زکات ،حج ،جهاد ،امر به معروف و نهی از منکر ، تولّی و تبرّی ... هر کدام به نوعی به چالش کشیده شده اند . پای هر کدام که به میان می آید هزاران اما و اگر و سوال و شک و شبهه ردیف میکنیم که چرا و برای چه ...

الگوهای زندگیمان هم که شده اند سلبریتی هایی که دست هرچه روشنفکر است را از پشت با طناب بسته اند ! فرزندانشان ، سگ و گربه هایی شده که در مرگشان هم حزین میشوند ، زندگیشان و اسم و رسمشان هم که شده فقط تظاهر و ریا ... طلاق هم که مد شده است بینشان .. تازه افتخار هم میکنند که عاشق شده اند بارها و بارها ... در نهایت هم در غم از دست دادن عزیزانشان یک دقیقه سکوت میکنند !

اتفاقا همین دیشب بود که شنیدم در دیدار دو تیم ایران و بولیوی به یاد مرحوم بهرام شفیع یک دقیقه سکوت شد ! قبلتر هم البته به احترام جان باختگان سانحه هوایی تهران - یاسوج در بازی استقلال و الهلال و باز در احترام به زلزله زدگان کرمانشاه در دیدار ایران و ونزوئلا سکوت شده بود ... باز دم سازمان لیگ گرم که به احترام شهدای حادثه تروریستی اهواز در دیدار پرسپولیس و سپید رود ، قرائت فاتحه را هم ضمیمه آن یک دقیقه سکوت کرد ! آخر سکوت به چه درد آن فرد از دنیا رفته میخورد؟ آنها که اینگونه میکنند دین و آیین و اسلام نمیدانند چیست ! ما چه ؟ مثلا اگر بگویند برای شادی روح فلانی میخواهیم همگی فاتحه و صلواتی قرائت کنیم به کجای دنیا برمیخورد؟

دوری ما از ارزشهای اصیل اسلامی ، میشود همین درد و مرضها و مرگهای عجیب و غریبی که روز به روز میشنویم و میبینیم، میشود همین سرطانهایی که گریبانگیر زندگیهایمان شده ، میشود همین سرگردانی ها و پوچی ها و بی هدفی هایی که نمیدانیم میخواهیم به کجا برسیم !

کاش به جای این یک دقیقه سکوت ، یک دقیقه تفکر میکردیم که دلیل پذیرش چشم و گوش بسته هر آنچه از غرب بیاید ، حتی اگر خودمان بهترش را از قبل داشته باشیم چیست ؟ چرا سکوت بی فایده را جایگزین قرائت قاتحه کرده ایم ؟ تفکر به اینکه برای چه آفریده شده ایم ؟ و قرار است به کجا برویم ؟ و در این‌میان چه اندوخته ایم ؟ و آیا از این تقلیدهای بی تفکر چیزی هم عایدمان خواهد شد ؟

صفورا ترقی