رضا بنفشه خواه هنرمند پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون گفت: از دیدن آثار پیشکسوتان هنرهای سنتی در نمایشگاه «گنجینه مانا» حیرت‌زده و شگفت‌زده شدم، به خودم می‌بالم که ایرانی هستم و نام کشورم در جهان با چنین هنرهای فاخری برده می‌شود.
رضا بنفشه خواه هنرمند پیشکسوت سینما و تئاتر و تلویزیون در روز افتتاح این نمایشگاه در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی ایرنا گفت: وقتی آثار زیبای هنرمندان پیشکسوت هنرهای صنایع دستی را می بینم احساس می کنم خودم اصلا هنری ندارم، زیرا هنرمند کسانی هستند که آثاری مانا برای دوران معاصر و نسل های آینده تولید می کنند، به یادگار می گذارند و همه اقشار جامعه در هر سنی با هر نگاه و دانش هنری، موج زیبایی و اصالت را در آن اثر درک می کنند.
بنفشه خواه اظهار داشت: وقتی که هنرمندان رشته های سنتی و تجسمی می گذارند، با سایر هنرهای دیگر قابل مقایسه نیست، هنرمندان پیشکسوتی که مانند حافظ و سعدی و فردوسی که مکتب و انسان ساز اند و هنرمندان و شاگردانی پرورش می دهند تا هنرها را حفظ کرده و خودشان در آینده استاد می شوند، شان و جایگاهشان فراتر از نام و لقب استاد است.
عضو موسسه هنرمندان پیشکسوت کشور اظهار داشت: از دیدن آثار پیشکسوتان هنرهای سنتی حیرت زده و شگفت زده شدم، به خودم می بالم که ایرانی هستم و نام کشورم در جهان با چنین هنرهای فاخری برده می شود.
وی به آثار منبت چاقویی، نقره کاری و شیشه گری، تابلوهای منبت و دوخت های سنتی و زردوزی در نمایشگاه اشاره کرد و گفت: این آثار ظریف نشان می دهد هنرمند ذهن، چشم، انگشتان خود را نه یک روز و چند ماه، بلکه سال ها برای تولید یک اثر می گذرد و عمر خود را برای هنر گذاشته است، این آثار را نمی توان با ریال و دلار قیمت گذاری و ارزش گذاری کرد. هر چه هست این آثار ارزش معنوی و پیام فرهنگی برای جهان هنر دارد.
بنفشه خواه افزود : هنرمند پیشکسوتی که روح و جانش و چندین دهه از عمرش به هنر آغشته است و به عشق فرهنگ و تاریخ سرزمین و مردم خود زندگی می کند، اثر فاخر تولید می کند جز احترام و قدرشناسی در دوران حیات هیچ توقعی ندارد.
پیشکسوت سینما و تلویزیون خاطر نشان کرد: هر سال که می گذرد یکی از پیشکسوتان هنرمند از میان ما می رود، در همین نمایشگاه هم هنرمندانی که سال های قبل خودشان و آثارشان زینت بخش این نمایشگاه بود، امسال نیستند و فقط یاد و خاطره شان در میان هم نسل ها و هم دوره هایشان وجود دارد.
وی گفت: هنرمندان پیشکسوت از نظر روحی خیلی رقیق تر و لطیف تر از سایر هنرمندان هستند، خیلی هم آسیب پذیر تر هستند، کاش مسئولان اقدامات بهتر و کامل تری برای معیشت و درمان آنها به ویژه در شرایط سخت دوران کرونا برای بازارهای هنری، انجام بدهند.
بنفشه خواه در پایان این گفت و گو ما را به ابیاتی از اقبال لاهوری مهمان کرد:
«تا که بودیم، نبودیم کسی/ کشت ما را غم بی هم نفسی
حال رفتیم و همه یار شدند/ خفته ایم و همه بیدار شدند
قدر آیینه بدانید که هست/ نه در آن وقت که افتاد و شکست»
