نهاد نوپای شورای شهر تهران ، در آستانه دور ششم قرارگرفته و انتخابات آن، همزمان با انتخابات ریاست جمهوری برگزار خواهد شد. پیرامون اهمیت و جایگاه شوراهای شهر و روستا و انتخابات آن، چند نکته درخور توجه است:
یک. سایه انتخابات ریاست جمهوری آن‌قدر سنگین است که شورای شهر به چشم نمی‌آید. اگرچه غلبه توجه به ریاست جمهوری امری طبیعی است، اما باید توجه کرد که این مسئله، موجب غلبه نگاه سیاسی بر امور شهری و اجتماعی نشود. شورای شهر، بر اساس قانون اساسی، نهادی اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و صدالبته غیرسیاسی است.
دو. تنها کارکرد انتخابات، برگزیدن اعضای دوره جدید نیست. فصل انتخابات، باید هنگامه بررسی کارنامه دوره رو به پایان و برنامه‌های نامزدهای آینده باشد. نمی‌توان از این مسئله غافل شد که دوره پنجم شورای شهر پایتخت، به‌عکس سه دوره پیش از آن، بسیار ضعیف و بی کارنامه بود، طی ۴ سال، ۵ نفر را به‌عنوان شهردار یا سرپرست شهرداری بر کرسی اداره شهر تهران نشاند و در پایان دوره، جز چند تغییر نام و تعمیر روکش آسفالت چند پل و خیابان، اقدام درخوری نشان نداد. یکی از دلایل عمده نارضایتی مردم از مدیریت شهری در این دوره، یاد و خاطره ۱۲ سال مدیریت توانمند و مؤثر محمدباقر قالیباف در اذهان مردم است که رقابت با آن، کار را برای دوره اخیر، سخت‌تر هم کرده است. نباید از یاد برد که در روزهای پیش‌رو تا انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا، در تهران و در کلان‌شهرها، یکی از محورهای اصلی، باید بازخوانی عملکرد دوره گذشته باشد.
سه. فرصت انتخابات، زمان خوبی برای پرداختن به مسائل شهری و قرار دادن آن زیر ذره‌بین نخبگان و در کانون توجه مردم است. بهترین زمان برای ایجاد آمیختگی میان شهروندان و مدیریت شهری، انتخابات شورای شهر است. باید در این فرصت، مسائل شهر را گفت و نوشت، برای آن ادبیات ساخت و نظریات و برنامه‌های مختلف برای اداره شهر را در بوته نقد گذاشت. این فرصت مغتنم نباید تحت تأثیر انتخابات ریاست جمهوری و فضای پر خبر و پر چالش آن فراموش شود.
مسعود پیرهادی
