علی‌رغم تمامی تصمیمات مبنی بر افزایش حقوق کارگران ، پرداخت حق مسکن، پرداخت معوقات و تلاش برای همسان‌‌سازی نرخ درآمد با نیاز سفره یک خانوار اما هنوز معیشت به خطر افتاده این گروه عظیم از جامعه، بهبود نیافته است. بر پایه آمارها حدود ۷۰ درصد از این جامعه ۴۰ الی ۵۰ میلیونی حداقل بگیر هستند و با پاداش و اضافه‌کاری نهایت حقوق ماهیانه‌شان ۴ میلیون تومان است. این موضوعی در حالی اتفاق می‌افتد که خط فقر اعلام شده ۱۰ میلیون تومان است و همین امر به خوبی حکایت از دوری کارگران از سفره رفاه را دارد.
دستمزد مصوب سال جاری برای کارگران به‌طور میانگین معادل ۶۱ درصد حداقل هزینه معیشت بود، حالا با افزایش هزینه معیشت، دستمزد دریافتی کارگران معادل ۵۶.۵ درصد هزینه معیشت است. پرسش این است که چرا وجود افزایش ۳۹ درصدی حداقل مزد خانوارهای کارگری، بازهم شکاف مزد و معیشت کارگران ترمیم نشده است؟ در راستای این اتفاق چه راهکاری می‌بایست اتخاذ گردد؟
دبیر اجرایی خانه کارگر در خراسان رضوی ضمن بیان اینکه حقوق کارگر می‌بایست مطابق با نرخ تورم افزایش پیداکند، عنوان کرده است: ماده ۴۱ قانون کار بیان می‌کند حقوق یک کارگر باید در حدی باشد که بتواند یک زندگی چهار نفره را اداره کند. الآن حقوق یک کارگر ۴ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان است. یک کارگر چطور با این مبلغ می‌تواند زندگی خود را اداره کند؟ همچنین انعقاد قرارداد موقت با کارگران و دائمی نشدن آن نیز از ظلم‌هایی است که در حق برخی کارگران صورت می‌گیرد. لذا تنها با اجراء قانون می‌توان مشکلات کارگران را حل کرد؛ چراکه ما قوانین بسیار خوبی در حوزه کار و کارگر داریم.
حسین رسولی با بیان اینکه وجود مشکلات این چنینی، انگیزه کار کردن را در کارگران از بین می‌برد، گفت: از بین رفتن انگیزه کارگران نیز باعث افت کیفیت محصولات می‌شود. دولت بعدی باید فکری اساسی برای حل مشکلات کارگران کند. عنوان "دولت انقلابی" ما را یاد دولت شهید رجایی می‌اندازد و حالا که دولت سیزدهم این نام را بر خود نهاده است، انتظارات ویژه‌ای از آن وجود دارد. انقلاب ما، انقلاب محرومان بود، اما در حال حاضر هر چه جلوتر می‌رویم، سفره محرومان کوچکتر می‌شود.
در پی شکاف مزد و معیشت کارگران ناصر چمنی، رئیس کانون عالی انجمن های صنفی کارگران اظهار داشت: ناصر چمنی، رئیس کانون عالی انجمن های صنفی کارگران اظهار داشت: دیگر نمی توان گفت که افزایش حقوق خنثی شده است بلکه باید بگوییم دستمزد کارگران نابود شده است.
وی بیان کرد: زمانی که در یک جامعه خط فقر تعیین می شود، اما جامعه کارگری با حقوق ۲ میلیون و ۶۵۵هزار تومان فعالیت می کند، حتی اگر عیدی و سنوات دریافت کند، باز هم حقوق او به حدود ۳میلیون و ۳۰۰ هزار تومان بیشتر نمی رسد. یعنی حقوق کارگران حدود ۷ میلیون تومان با خط فقر فاصله دارد. با توجه به اینکه درجامعه کارگری امنیت شغلی وجود ندارد بیش از ۷۰ درصد جامعه کارگری حداقل بگیر هستند و بخش زیادی از آنها حقوق و مزایای دریافت نمی‌کنند.
شکاف مزد و معیشت کارگران در حالیست که بسیاری از آنان به دلیل عدم امنیت شغلی در شرایط بغرنج به سر می‌برند و تنها خواسته‌‌ی حال حاضرشان احیای شرایط موجود توآم با افزایش امنیت شغلی و ثبات قیمت‌هاست. گله‌های کارگران جامعه حاکی از آن است که تنها افزایش حداقلی دستمزد کارگشا نیست و تا زمانی که تورم افسارگسیخته جامعه درمان نگردد، معیشت‌شان بهبود نخواهد یافت.
*بالا بردن قدرت خرید و بهبود وضع معیشت کارگران
افزایش قدرت خرید و بهبود وضع معیشتی کارگران از مهم‌ترین مطالباتی است که جامعه کارگری و فعالان کارگری از دولت سیزدهم دارند.
رحمت الله پورموسی، فعال کارگری نیز با ضرورت توجه دولت سیزدهم بر کارگران و افزایش قدرت خریدشان اظهار داشته است: یکی از مسایلی که باعث تقویت و بهبود وضع معیشت کارگران می شود، واقعی شدن دستمزدهاست که با اجرای صحیح ماده ۴۱ قانون کار محقق می شود لذا انتظار داریم دولت جدید همچنان که رویکرد خود را در جهت بهبود کسب و کار و معیشت مردم قرار داده، با اجرای صحیح ماده ۴۱ به ویژه بند دو آن که به هزینه‌های معیشت کارگران اشاره دارد، در جهت بالا بردن قدرت خرید و بهبود وضع معیشت خانوارهای کارگری گام بردارد.
وی با بیان اینکه مسکن، اجاره‌بها و درمان بخش اعظمی از هزینه‌های زندگی کارگران را به خود اختصاص داده است، ابراز امیدواری کرد: شکاف و فاصله بین حداقل دستمزد و خط معیشت کارگران در کاهش یابد و عقب ماندگی‌های مزدی کارگران جبران شود.
این فعال حوزه کار، فعال شدن بخش مسکن در کشور را موجب احیای بسیاری از مشاغل مرتبط دانست و تاکید کرد: چنانچه پروژه‌های عمرانی و ساختمانی رونق بگیرند، صدها شغل مرتبط با این بخش فعال شده و کاهش قیمت مسکن اتفاق می افتاد.
پورموسی تامین مسکن را از جمله دغدغه‌ها و مطالبات مهم جامعه کارگری برشمرد و بر ضرورت ساخت مسکن ارزان قیمت برای خانوارهای کارگری تاکید کرد.
رسیدگی به حق و حقوق کارگران همواره سخت و دشوار بوده است اما نباید فراموش کرد که این جامعه بزرگ، همواره مشکلات و زندگی سخت تر از سایر اقشار جامعه را تجربه می کنند. چالش و دغدغه‌های کارگران طی ۲ سال اخیر با کرونا بیشتر هم شد، چرا که کرونا نه تنها سلامت جان کارگران و خانواده های آنها را تحت تأثیر قرار داد بلکه باعث شد روزمرگی های آنها به شدت شد. در سالی که با عنوان سال «تولید؛ پشتیبانی‌ها، مانع‌زدایی‌ها» نامگذاری شده است، یکی از موانع در مسیر تولید، مشکلات کارگران است. کارگرانی که هزینه زندگی شان از حقوقشان بیشتر است و انگیزه ای برای رونق در تولید ندارند و بیشترین فکر و ذکر آنها " غم نان" است. نباید فراموش کرد در روزهایی که صدای قرنطینه برای کنترل ویروس کرونا به گوش می رسید، این کارگران بودند که برای چرخاندن چرخ تولید و ترس از بیکاری، با شرایط سخت بین " دغدغه نان" و "سلامت جان" نبرد می‌کردند حال که خود در نبردی اندوهگین هستند می‌بایست برای معیشت‌شان کوشید و رنج بغرنج نان را تسکین داد.
