انگار به یک خبر این شکلی نیاز داشتیم تا باور کنیم دوباره به شرایط عادی برگشته‌ایم، که دوباره می‌شود با فوتبال زندگی کرد و اخبارش را با هیجان پی گرفت. شوک اول روزهای آرام را باشگاه سپاهان به فوتبال ایران وارد کرد، با برگزیدن و معرفی محرم نویدکیا به‌عنوان سرمربی جدید طلایی‌پوشان. هیچ‌کس انتظار اعلام این خبر را نداشت و حتی ندیده بودیم جایی در مورد آن صحبت شود، اما نویدکیا که در فصول بیستم و بیست‌ویکم هدایت سپاهان را بر عهده داشت، به شکلی ناگهانی جای پاتریس کارترون را روی نیمکت این تیم گرفت تا یک‌بار دیگر شاهد حضور مرد نجیب و دوست‌داشتنی اصفهانی کنار خط طولی زمین باشیم.
تصمیمی که جواب نداد
نویدکیا پیش از آغاز لیگ نوزدهم با قراردادی ۳ساله سرمربی سپاهان شد. او فصل اول تیمش را نایب‌قهرمان لیگ کرد و فصل دوم به مقام سومی رساند. گویا این نتایج برای مدیران سپاهان رضایت‌بخش نبود و به همین دلیل یک سال پیش از پایان قرارداد، عذر نویدکیا را خواستند. آنها در ادامه یک پروژه طولانی‌مدت و گران‌قیمت را با ژوزه مورایس استارت زدند و سخاوتمندانه همه امکانات را در اختیار او و کادر مفصلش قرار دادند تا شاید به مقام قهرمانی لیگ برتر برسند، اما در نهایت چنین اتفاقی رخ نداد. مورایس اواسط فصل گذشته، در مقطعی از سپاهان کنار رفت که دیگر همه فهمیده بودند انگیزه، اشتیاق و تمرکز لازم برای کار در آن تیم را ندارد و ادامه حضورش هم نمی‌تواند چندان مفید باشد. پس از آن پاتریس کارترون فرانسوی سرمربی سپاهان شد. او اگرچه در یک تک‌بازی سوپرجام با شکست پرسپولیس تیمش را به مقام قهرمانی رساند، اما به‌طور کلی کارنامه‌اش قابل‌قبول نبود و در لیگ و جام حذفی به جایی نرسید. در مجموع شاید امروز مدیران سپاهان دریافته باشند که تصمیم آن روزشان در مورد محرم، نادرست و غیرمنصفانه بود و هزینه هنگفت و زمان زیادی که به جانشینان او داده شد، گرهی از کار تیم باز نکرد.
مردی که همه دوستش دارند
چنان که گفتیم عملکرد فنی نویدکیا در سپاهان بد نبود و بعدتر حتی در مس رفسنجان هم ضعیف عمل نکرد، اما بزرگ‌ترین جذابیت نویدکیا مربوط به خلق و خوی نجیبانه و ادب سرشار او می‌شود؛ فاکتوری که باعث شده همه دوستش داشته باشند و از بازگشتش به فوتبال خشنود شوند. در لیگی که خیلی از مربیان و بازیکنانش صرفا اهل بهانه‌گیری و فرافکنی هستند، محرم از جنس دیگری است؛ آرام و مسئولیت‌پذیر. پیش از این در کنار زمین دیده‌ایم که وقتی شاگردش به قصد اتلاف وقت روی زمین می‌خوابید، او نهیب می‌زد که زودتر بلند شو! یادمان نمی‌آید که از داوران ایراد گرفته باشد یا آب و هوا و زمین و زمان و فدراسیون و وزارت را عامل ناکامی تیمش خوانده باشد. متأسفانه خود سپاهان فصل گذشته به‌شدت درگیر همین فضا بود و ازجمله به یاد داریم که بازیکنان این تیم چطور به شکل دسته‌جمعی در پایان یکی از مسابقات‌شان علیه داوران مصاحبه کردند. حتی محمد کریمی، کاپیتان سپاهان هم در آن زمان گفته بود: «لیگ را برای پرسپولیس و جام حذفی را برای استقلال کنار گذاشته‌اند» که دست‌کم دیدیم بخشی از این پیش‌بینی درست از آب در نیامد. حالا اما می‌توان امیدوار بود با بازگشت نویدکیا، شرایط هم در سپاهان تغییر کند و بازیکنان این تیم روی مسائل فنی متمرکز شوند، شاید طلسم بیش از یک دهه ناکامی‌شان در کسب عنوان قهرمانی لیگ برتر بشکند.
