«تیمم» در لغت به معناى قصد و اراده کردن است و در اصطلاح فقه «عملى است که در شرایط خاص، جایگزین وضو و غسل مى شود». تیمم به این صورت انجام مى گیرد: ابتدا کف دو دست را بر چیزى که تیمم بر آن جایز است، مى زنیم. سپس هر دو دست را بر تمام پیشانى و دو طرف آن - از جایى که موى سر مى روید تا روى ابروها و بالاى بینى مى کشیم. بعد با کف دست چپ، بر تمام پشت دست راست - از مچ تا سر انگشتان و در آخر کف دست راست را بر تمام پشت دست چپ مى کشیم (انگشتان هم جزو کف دست است).
بنا بر نظر آیت اللّه خامنه اى، احتیاط واجب آن است که بار دیگر دستها را به زمین بزند و سپس کف دست چپ را بر پشت دست راست و کف دست راست را به پشت دست چپ بکشد: آیت الله خامنه اى، اجوبة الاستفتاءات، س 209.
تبصره 1. برخى از مراجع تقلید (مانند آیت الله سیستانى) با هم زدن کف هر دو دست را احتیاط واجب مى دانند.
تبصره 2. آیت الله سیستانى و آیت الله نورى، کشیدن دستها روى ابروها را احتیاط مستحب مى دانند.
