پرسپولیسی‌ها در تاریخ خود چند روز خاص را فراموش نمی‌کنند. یکی آن روزی که ۹ نفره از استقلال مساوی صفر- صفر گرفتند. یکی وقتی ۱۰ نفره با هت‌تریک ایمون زاید شهرآورد را بردند و یکی هم وقتی که با وجود کسر ۶ امتیاز روز آخر در تهران با گل دقیقه ۹۶ سپاهان را بردند و قهرمان لیگ شدند.
امروز هم می‌تواند یکی از آن روز‌های تاریخی باشد. روزی که پرسپولیس با ۱۰ بازیکن اصلی‌اش به علاوه آدام همتی باید مقابل ژاوی و گابی و بغداد بونجاح و... ۹۰ دقیقه بدود و بجنگد. راستش توقع داشتن از چنین تیمی کمی بی‌انصافی است، ولی به هر حال یادمان نرود ما همان آدم‌هایی هستیم که گفتیم تیم ملی باید مقابل اسپانیا و پرتغال هجومی‌تر بازی می‌کرد و از گروهش بالا می‌رفت. با این حجم از توقع امروز هم پرسپولیس باید ۳، ۴ گل به السد بزند، چون قاعدتاً بغداد بونجاح الجزایری خطرناک‌تر از کریس رونالدو نیست و می‌توان او را مهار کرد!
صرف‌نظر از این قبیل مقایسه‌ها و توقعاتی که همیشه هست، باید در مورد پرسپولیس انصاف را رعایت کرد و گفت: تا همین جای کار هم آن‌ها با این همه مصدوم و محروم کار بزرگی انجام داده‌اند. حالا اگر امروز هم پرسپولیس نتیجه گرفت که چه بهتر، اما حتی اگر نتیجه نگیرد، شایسته است هواداران این تیم در بازی برگشت آزادی را پر کنند و به احترام تیمی که با یک دنیا مشکل جانانه جنگیده است، کلاه از سر بردارند.
