طراحان معامله قرن قصد اجرایی کردن آن را ندارند

 سید هادی برهانی استاد دانشگاه تهران و تحلیلگر مسائل غرب آسیا درباره طرح آمریکایی موسوم به معامله قرن ، گفت: هدف از طرح معامله قرن اجرایی شدن آن نیست، همانطور که قصد تل‌آویو و واشنگتن از ارائه پیمان اسلو و راهکار‌های قبلی هم عملیاتی شدن آنها نبوده است، بلکه هدف یافتن فرصتی تثبیت اشغال فلسطین توسط اسرائیل است.

اخبار سیاسیاو افزود: معامله قرن مطرح شد تا رژیم صهیونیستی بتواند در برابر مخالفت‌های افکار عمومی جهان و فشار سازمان ملل متحد مقاومت کرده و اعلام کند که برای اشغال این اراضی راه حلی داشته  و در این راستا قصد دارند حقوق فلسطینی‌ها را پرداخت کنند، بنابراین هدف آنها اجرایی شدن طرح معامله قرن نیست.

برهانی تصریح کرد: اگر مخالفت‌ها  با معامله قرن در سطح بین المللی شدید باشد، این طرح آمریکایی به هدف خود نرسیده و کاملا رد می‌شود، اما اگر کشورهای زیادی در برابر این طرح  سکوت کرده، آن را بپذیرند و یا مخالفت جدی نکنند عملا معامله قرن به اهداف خود می‌رسد.

استاد دانشگاه تهران و تحلیلگر مسائل غرب آسیا با اشاره به اینکه طرح معامله قرن به روشنی روند اشغال سرزمین‌های مقدس فلسطین توسط رژیم صهیونیستی را نشان می‌دهد و در پاسخ به اینکه آیا این طرح تاثیری در اتحاد بیشتر جهان اسلام خواهد داشت، توضیح داد: لازمه  اتحاد بیشتر برای عملی نشدن معامله قرن این است که کشور‌های جهان اسلام اختلافات را کنار گذاشته و یک موضع مثبت اتخاذ کنند.

او افزود: در حقیقت  لازمه اتحاد بیشتر در روند معامله قرن هم این است که کشور‌های اسلامی اختلافات و دشمنی ها علیه یکدیگر  را کنار گذاشته و با در پیش گرفتن یک رویه مثبت  آمادگی خود  برای  آشتی را اعلام کنند.

دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا طی مراسمی با حضور «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی به طور رسمی از طرح آمریکایی-صهیونیستی موسوم به «معامله قرن» رونمایی کرد.

در حقیقت معامله قرن اصطلاحی سیاسی است و به طرحی گفته می‌شود که از سوی دولت دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا در چارچوب روند به اصطلاح «صلح» میان دولت فلسطین و رژیم صهیونیستی ارائه شد و جرد کوشنر، معاون و داماد ترامپ روند آن را پیگیری می‌کند.

در این طرح قرار است رژیم صهیونیستی فراتر از تعهدات قبلی سازمان آزادی‌بخش فلسطین و قطعنامه‌های شورای امنیت، بخش‌هایی از کرانه باختری و بیت المقدس شرقی را به مناطق اشغالی خود ملحق کند تا پس از آن با تشکیل دولت مستقل فلسطین در نیمه کرانه باختری، تمام نوار غزه و چند محله از بیت المقدس شرقی که عموما فلسطینینان در آن سکونت دارند موافقت کند.

بر اساس این طرح، شهر ابودیس به جای بیت‌المقدس به عنوان پایتخت فلسطین در نظر گرفته خواهد شد و فلسطینیان باید از حق بازگشت به سرزمین خود که طبق قطعنامه ۱۹۴ شورای امنیت به رسمیت شناخت شده، صرف نظر کنند.