علیرضا کمرئی مدیرکل آموزش و پرورش شهر تهران امروز در مراسم گرامیداشت هفته پیوند اولیا و مربیان که در تالار فرهنگ برگزار شد، با اشاره به اهمیت این هفته اظهار داشت: چنانچه عوامل رسمی و غیررسمی در تعلیم و تربیت دانش‌آموزان با هم هماهنگ نباشند، به نتیجه مطلوب نخواهیم رسید.
وی افزود: دو کانون تأثیرگذار در امر تعلیم و تربیت، خانواده و مدرسه هستند که اگر از هماهنگی لازم برخوردار باشند، می‌توان انتظار تحول در نظام اجتماعی را از آنها داشت.
مدیرکل آموزش و پرورش شهر تهران با اشاره به رویکرد آموزش و پرورش و همکاری با نظام خانواده در خصوص امر تعلیم و تربیت گفت: خانواده را به عنوان محیط طبیعی مؤثر می‌دانیم که ابعاد مختلف رشد کودک در آن شکل می‌گیرد و سعادت اجتماعی در گروی فعالیت خانواده است.
کمرئی با بیان اینکه تداوم نقش تربیتی خانواده در مدرسه اتفاق می‌افتد، تصریح کرد: گاهی این تصور غلط وجود دارد که با وجود تربیت رسمی، نقش خانواده کمرنگ شده است و با واگذاری آن به مدرسه، خانواده می‌تواند از فرآیند تربیت کنار برود که این اشتباه است؛ چراکه هیچ جایگزینی در تربیت برای خانواده وجود ندارد.
وی با تأکید بر اینکه مدرسه و برنامه‌های تربیتی آن امتداد خانواده است، عنوان کرد: این اتفاق نیاز به پیش‌نیازهایی دارد که مهم‌ترین آن اعتماد است.
مدیرکل آموزش و پرورش شهر تهران با اشاره به مفهوم مشارکت یادآور شد: درگیری عاطفی و فکری همگان در تربیت بسیار مهم است و مشارکت اقتصادی در مدرسه، نازل‌ترین شکل مشارکت است.
کمرئی با تأکید بر اینکه اعتماد اصلی‌ترین عامل در مشارکت است و حدود آن را سیاست‌گذاری در اجرا می‌دانیم، خاطرنشان کرد: اعتقاد داریم آموزش و پرورش می‌تواند خانواده‌ها را در اجرا و سیاست‌گذاری‌ها بپذیرد.
وی با اشاره به دستاوردهای مشارکت خانواده‌ها متذکر شد: حداقل نتیجه مشارکت این است که کنترل مدرسه و تربیت رسمی آن‌قدر قوی نخواهد بود و خود آنها با خانواده هماهنگ می‌شوند.
مدیرکل آموزش و پرورش شهر تهران درباره دومین دستاورد مشارکت خانواده‌ها در نظام تعلیم و تربیت، گفت: نظام تعلیم و تربیت رسمی، خود را پاسخ‌گو می‌داند و در چنین شرایطی می‌توان گفت خانواده موثرترین و فراگیرترین نهاد در تعلیم و تربیت است که پابه‌پای مدرسه و نظام آموزشی حرکت می‌کند.
کمرئی افزود: بدون اعتماد امکان مشارکت خانواده‌ها در تعلیم و تربیت وجود نخواهد داشت و تا اعتماد از سطح فردی به سطح اجتماعی ورود پیدا نکند نمی‌توانیم به‌خوبی از این سرمایه‌ها بهره‌مند شویم.
