عقب‌ماندگی مزدی کارگران طی سال‌های گذشته هر سال دایره سبد معیشت آنها را کوچک‌تر می‌کند. ساختار ضعیف اقتصاد کشور مانع افزایش بالای حداقل‌های معیشتی کارگران است. کارفرمایان هم معلول چرخه ناسالم اقتصاد کشور هستند و توان این افزایش را بیشتر از حد توان‌شان ندارند. اینکه بگوییم کارفرما در سهم دستمزدها حرف اول را می‌زند حرفی عبث است چه آنکه کارفرما هم توان بیشتری را برای پرداخت مزد کارگران ندارد.
کارفرمایان هم درگیر مسایل تولید هستند. پایین بودن بهره‌وری تولید، افزایش هزینه‌های صنایع، هزینه مواد اولیه، نبود سرمایه در گردش و نداشتن نقدینگی، فرسودگی ماشین‌آلات و عدم توان نوسازی و بازسازی آنها از سوی کارفرما، بحث مالیات‌های سنگین پیش‌روی صنایع، عدم حمایت دولت از صنایع بخش خصوصی و مباحث بیمه و دستمزد و... مشکلات لاینحل کارفرمایان است.
