در زمینه‌ی قدرت اقتصادی ایران حجم زیادی از اظهارنظرها و بحث‌های کارشناسی توسط مراکز فکری و رسانه‌ای غرب تهیه شده است. برای مثال، مرکز «وودرو ویلسون» در گزارشی به وضعیت اقتصادی ایران بعد از انقلاب اسلامی پرداخته است: «آمارها نشان‌دهنده‌ی سرمایه‌گذاری گسترده جمهوری اسلامی در زیرساخت‌های کشور (مانند بزرگراه‌ها، راه‌آهن، راه‌های روستایی، سد و بنادر) است؛ بهبود وسایل ارتباطی (رادیو، تلویزیون، تلفن همراه و اینترنت)، توسعه‌ی خطوط گازی به صدها شهر، خودکفایی در برخی محصولات کشاورزی، افزایش تولید برق و برق‌رسانی به روستاها، توسعه و افزایش تولید و صادرات محصولات، خودکفایی در ساخت وسایل دفاعی مانند تانک، کشتی، هواپیما، موشک و توانمندی‌های نظامی و دسترسی عمومی به آب سالم و بهداشتی ازجمله دستاوردهای اقتصادی ایران بعد از انقلاب است. ایران دستاوردهای چشمگیری را در حوزه آموزش، باسوادی، تولید علم و المپیادهای علمی داشته است. شاخص‌های بهداشتی ایران نیز بهبود قابل‌توجهی داشته است.»
سایت «تروث اوت» به رشد دو برابری شاخص‌های انسانی در ایران نسبت به میانگین جهانی آن اشاره کرده و می‌نویسد: «سیاست‌های ایران برای بهبود شاخص‌های توسعه‌ی انسانی مناسب و قابل‌توجه بوده است. میزان دسترسی مناطق محروم ایران به برق از ۳۷درصد در سال ۱۹۸۴ به ۹۴درصد در سال ۲۰۰۴ رسیده است؛ در مورد آب‌لوله‌کشی نیز در همین بازه‌ی زمانی، این میزان از ۳۱درصد به ۷۹درصد افزایش یافته است که نشان‌دهنده‌ی رشد قابل‌توجه دسترسی مناطق محروم ایران به این خدمات اولیه بوده است. پیشرفت در حوزه‌ی بهداشت و درمان نیز چشمگیر است؛ در دوران رژیم پهلوی این آمار اسفناک بود. با توسعه‌ی چشمگیر خانه‌های بهداشت، در حال حاضر بیش از ۸۵درصد جمعیت روستایی و جمعیت آسیب‌پذیر ایران به خدمات مراقبت‌های اولیه رایگان دسترسی دارند.»
سایت المانیتور در گزارشی به مناسبت سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، به دستاوردهای ایران بعد از انقلاب اسلامی پرداخت؛ «ایران بعد از انقلاب اسلامی در سال ۱۹۷۹ میلادی تاکنون گام‌های قابل‌ستایشی را در بسیاری از حوزه‌ها به دست آورد است. از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۱۲، شاخص توسعه‌ی انسانی که به بررسی طول عمر، دسترسی به آموزش و استانداردهای زندگی می‌پردازد، در ایران رشد ۶۷درصدی را تجربه کرده است که این میزان دو برابر میانگین جهانی است؛ دسترسی به برق، آب‌لوله‌کشی، امید به زندگی، مرگ‌ومیر نوزادان و دسترسی به مراکز بهداشتی بهبود قابل‌توجهی یافته است. نرخ سواد که در سال ۱۹۷۶ حدود ۳۶درصد بود، به نرخ ۹۹ درصد (برای سنین ۱۵ تا ۲۴ سال) رسیده است. ایران در چرخه‌ی هسته‌ای، نانوتکنولوژی، شیمی، پزشکی، علوم رایانه و ریاضی در بین کشورهای برتر جهان قرار دارد. ایران نهمین کشور در جهان است که برنامه‌ی کامل فضایی را در اختیار دارد».
شبکه العربیه‌ی عربستان نیز در گزارشی به وضعیت اقتصادی ایران می‌پردازد: «ایران با جمعیتی ۸۰ میلیونی، تولید ناخالص داخلی ۴۰۰ میلیارد دلاری و منابع گسترده نفت و گاز یکی از بزرگ‌ترین قدرت‌های اقتصادی در منطقه است. بسیاری از جوانان ایران آموزش‌دیده و ماهر هستند که این مسئله‌ای بنیانی و مهم در رشد اقتصادی محسوب می‌شود. ایران پتانسیل زیادی در همه‌ی بخش‌ها به ویژه بخش خودرو، پتروشیمی و کالاهای مصرفی دارد. ایران با دارا بودن ۷درصد منابع معدنی جهان به دنبال افزایش گسترده‌ی تولید آلومینیوم، مس و فولاد است. بخش خودروی ایران که دومین بخش اقتصادی ایران بعد از انرژی است نیز پتانسیل زیادی برای تبدیل‌شدن به مرکز صادرات خودرو به کشورهای همسایه را دارد. ایران از نظر جغرافیایی نیز موقعیت راهبردی و کلیدی‌ای برای انتقال کالا میان غرب و شرق جهان دارد.»
موفقیت‌های مذکور، بخشی از موفقیت‌ها و پیشرفت‌های ایران طی دهه‌های اخیر است که حتی مخالفان ایران هم نتوانسته‌اند از اقرار آن چشم‌پوشی کنند. این البته ایده‌آل و پایان کار نیست و کارهای نکرده‌ی زیادی همچنان باقی است. اقداماتی که به تعبیر رهبر انقلاب، می‌بایست با مدیریت و همت انقلابی و جهادی انجام شود و مسیر راه پیموده شود.
