کوچک کردن مسائل بزرگ و بزرگ کردن مسائل کوچک، یک شگرد شناخته شده رسانه‌ای برای پنهان کردن یک حقیقت و آشکارسازی یک حقیقت نماست! در این پنهان کردن و آشکارسازی یک فریب و نیرنگ وجود دارد تا عده‌ای به منافعی برسند یا عده‌ای از رسیدن به حق خود محروم شوند. از همه مهمتر کسانی که باید در مقام پاسخگویی باشند، از این معرکه یک حرکت فرار به جلو داشته باشند.
شگرد جدید در عرصه رسانه، آنچه گفته آمد نیست، بلکه «هست» کردن مسائل «نیست» و «نیست» کردن مسائل «هست» می‌باشد.
اینکه در یک تریبون که مخاطب آن نخبگان علمی کشور، فرهیختگان دانشگاهی و دانشجویان جوان و نخبه هستند گفته شود؛ «آیا با گذاشتن یک جلد قرآن توی داشبورد ماشین، آن ماشین اسلامی می‌شود؟!» یا گفته شود؛ «عده‌ای می‌گفتند ما هر چه از علم نیاز داریم، می‌توانیم از حوزه‌های علمیه به دست آوریم و نیازی به دانشگاه نداریم»، طرح این مسائل خلاف واقع ناظر به کدام مسائل اصلی مردم و کشور است؟ جنس این حرف‌ها از جنس «هست» کردن مسائل «نیست» و نیست کردن مسائل «هست» می‌باشد. چون در کل مساحت و طرح مباحث مربوط به اسلامی کردن علوم انسانی هرگز کسی به این حرف‌ها تفوه نکرده است.
اسلامی کردن علومی که موضوع آن انسان است از امور بدیهی است چون فهم و ادراک مادی و الهی دانشمندان، در این حوزه‌ها هر کدام اثر و تأثر خود را دارد، در علوم انسانی نوع فهم از انسان اگر متفاوت باشد نتایج متفاوت به دست می‌آید. رئیس جمهور در همین تریبون عمومی اعتراف می‌کند؛ «علم بر مبنای تفکر مادی ابزار قدرت و سلطه است، علم بر مبنای تفکر اسلامی در خدمت انسان‌هاست.» خود او اعتراف دارد مبنای اسلامی یا مادی «عالم» در «معلوم» او دو نتیجه متفاوت به دست می‌دهد.
پس این تکه‌پرانی‌های سخیف که هرگز کسی به آن تفوه نکرده برای تخطئه اسلامی کردن علوم انسانی چه معنایی می‌دهد؟ کدام دانشمند حوزوی و دانشگاهی که در حوزه علوم انسانی اسلامی نظریه‌پردازی می‌کند گفته است ما ماشین اسلامی و غیر اسلامی داریم یا گفته است ما هر چه از علم نیاز داریم می‌توانیم در حوزه‌های علمیه به دست آوریم و نیازی به دانشگاه نداریم؟
یک استاد دانشگاه که در معتبرترین دانشگاه‌های کشور تدریس می‌کند، سرکلاس هم یک کلمه از خدا و قیامت و پیامبر و وحی و... نمی‌گوید، مبلغ و مروج لیبرالیسم و سکولاریسم هم هست، یک دفعه سر از یک سرویس جاسوسی درمی‌آورد و سری‌ترین اسرار کشور در حوزه دفاعی را در اختیار دشمن قرار می‌دهد. رئیس جمهور به عنوان رئیس شورای عالی امنیت ملی و رئیس شورای عالی انقلاب فرهنگی حداقل باید در نشست جشنواره خوارزمی از چنین پدیده‌ای اظهار تأسف می‌کرد و به علم سکولار، علم غیردینی یا به قول خودش ضد دینی و ضد مردمی لعنت می‌فرستاد. این استاد دانشگاه پس از رو شدن دستش در خیانت به ملت، خودکشی می‌کند، امری که در هیچ مذهب و دینی در جهان و هیچ مکتب مادی، مشروع و معقول نیست.
رئیس جمهور به جای هشدار به دانشگاه‌ها در مورد اساتید دوتابعیتی و زیان علوم انسانی متکی بر تفکر مادی، می‌آید اسلامی شدن علوم انسانی را با عبارات موهن و غیر واقعی تخطئه می‌کند.
او به جای تشکر از هوشیاری نیروهای امنیتی در کشف و خنثی کردن این باند جاسوسی، در نشست جشنواره خوارزمی می‌گوید: «این حرف درستی نیست که ما به اساتید و پژوهشگران خود مشکوک باشیم.»
رئیس‌جمهور هنگام خواندن روضه این مصیبت، اگر غش و ضعفی دارد باید به سمت منافع ملی و ملت بیفتد نه آن طرف که بوی کفر و بی‌دینی و وطن فروشی می‌دهد. قدر ناشناسی رئیس‌جمهور از کار دستگاه‌های امنیتی و قضائی در این مورد فراموش کردن سوگند ریاست جمهوری در حفظ استقلال و امنیت ملی، ترویج دین و اخلاق، حراست از مرزهای کشور و ... بخصوص اجرای قانون اساسی است.
مسئله استقلال اقتصادی کشور، مطالبات معیشتی مردم، اجرای اصول متقن قانون اساسی در حوزه اقتصاد، اجرای سیاست‌های اقتصاد مقاومتی، از مسائل اصلی و حیاتی کشور است. رئیس‌جمهور با فراموش کردن وظایف خود در پی خلق مسائلی است که نه وجود دارد نه در حوزه وظایف و اختیارات اوست و نه ورود او مشکلی را از مشکلات کشور حل می‌کند.
ای‌کاش آقای روحانی قبل از سخنرانی، این بیانات امام(ره) در صحیفه نور را یک بار مرور می‌کرد تا جهت حرف‌های او مقوم گفتمان امام در حوزه علم و مباحث دانشگاهی می‌شد. بیانات امام(ره) را با هم بخوانیم، خالی از لطف نیست. این حرف‌ها هنوز در گوش دانشگاهیان متعهد و نخبگان علمی کشور زنده است. نمی‌دانم چرا رئیس‌جمهور آن را فراموش کرده است. خیال نکنید در غرب خبری هست.(58/3/20). درد ما این است که غربزده هستیم (57/12/15)، ما می‌خواهیم یک مملکت اسلامی درست کنیم (58/3/26)، تا از غربزدگی بیرون نیاییم، استقلال پیدا نمی‌کنیم(58/6/17)، ما نمی‌خواهیم یک مملکت غربی درست کنیم، ما حقوقدان غربی لازم نداریم.(58/3/26)
