شرایط بحرانی کنونی و بازگشت تحریم‌ها در کنار وقایع و احتمالات پیش رو در بازار داخلی و صادراتی، حاکی از آن است که بار دیگر بستر رانت و فساد، بیش از پیش در کشور فراهم خواهد شد. بگذریم که از قرائن و شواهد در بازار کسب و کار کاملا هویدا است که دولت محترم و مسئولین ذی‌ربط برای این شرایط، هیچ برنامه مدون و تدبیر هوشمندانه‌ای نیاندیشیده‌اند. و این عدم هوشیاری، جای تعجب و تاسف دارد که چرا مقامات عالی و ارشد نظام دارای پلان‌های مختلف برای شرایط بحرانی نبوده‌اند. چه بسا با وجود این پلان‌ها و برنامه‌ها و اجرایی نمودن آن در سطح ملی، دچار نوسانات ارزی و سکه و کالاهای روزمرگی که هم اکنون گریبان دولت و ملت را گرفته است، نمی‌شدیم.
صد البته تمام این مشکلات اقتصادی و روانی قابل پیش بینی بوده و هست و تازه، این نوسانات و آشفتگی ارزی قبل از شروع و بازگشت تحریم‌ها، چنین نابسامانی و ناامیدی را ایجاد نموده است. حال با بازگشت تحریم‌ها اوضاع چگونه خواهد بود؟ الله اعلم!!
ادامه این روند از سوی مسئولین تصمیم‌ساز، قطعا عواقب بسیار خطرناک و فاجعه‌باری در پی خواهد داشت. ولی نگارنده با تجربه حدود دو دهه فعالیت در زمینه اقتصاد و صادرات بر این باور است که تمام این بحران‌ها و جنگ‌های روانی و اقتصادی، راهکارهای علمی، عینی و عملی دارد. مشروط بر اینکه با شفافیت و شجاعت میدان و عرصه را برای افراد خبره و مجرب تنگ ننماییم و با نگاه ملی‌گرایانه و فارغ از وابستگی به هر حزب و جناحی و با هدف نجات ایران می‌توانیم نسبت به تشکیل کارگروه‌های فراجناحی و برپایی گفتمان رو در رو و مناظره‌ای در سطح ملی همت گماشته و نسبت به ارائه راهکارها و عملیاتی نمودن آن گام برداریم.
عزیزان! دولتمردان! سیاسیون! احزاب! فعالان اقتصادی! بخش خصوصی! بخش دولتی! و بخش خصولتی!
هرکس که ایران را دوست دارد آیا وقت آن نرسیده است که به ایران و ایرانی فکر کنیم؟ آیا وقت آن نرسیده که به دلایل وضع کنونی اندیشه کنیم؟ آیا وقت آن نرسیده که روی رانت و فساد خط بطلان بکشیم؟ آیا وقت آن نرسیده که با همدلی نسبت به رفع مشکلات و تزریق امید و نشاط گام برداریم؟
روز صنعت و معدن، بهانه‌ای است برای طرح این موضوعات و مشکلات عدیده. روز صنعت و معدن، بهانه‌ای است برای طرح موضوعات ملی. روز صنعت و معدن، بهانه‌ای است برای همدلی و گفتمان آزاد. روز صنعت و معدن، بهانه‌ای است برای هر ایرانی و دوستدار ایران برای طرح پیشنهادها و راهکارها.
عزیزان! بپذیریم که متاسفانه اصل ۴۴ قانون اساسی، به‌صورت شفاف و بدون رانت در سطح ملی اجرا نشد. حاکمان و مدیران محترم! بپذیریم که علت انباشت این حجم نقدینگی و یا رفتن این پول‌ها و سرمایه‌ها به سمت دلالی و واسطه‌گری و خرید ارز و .... به دلیل عدم اجرای صحیح و واگذاری سهام کارخانه‌ها و صنایع و معادن به بخش خصوصی و در یک کلام به مردم بوده است!! هرجا سود کلان بود، پای رانت بود! هرجا امکان سرمایه‌گذاری با رعایت فاکتورهای علمی و اقتصادی بود، که مردم بتوانند سرمایه‌گذاری کنند و با سود مناسب و با رضایت در صدد توسعه سرمایه‌گذاری باشند، متاسفانه پای بنگاه‌های وابسته به دولت و بنگاه‌های لشکری و کشوری !!! به میان آمد.
هم‌اینک هم نرخ ارز قابل کنترل است و هم نرخ سکه، و هم می‌توان از بحران‌ها عبور کرد. ولی همان‌طور که عرض شد، بایستی دیدگاه‌های اهل خبره و زبده را بشنویم و بها بدهیم. با نیزه و درفش نمی‌توان در جنگ روانی و اقتصادی پیروز شد. جنگ روانی تدبیر روانی می‌طلبد و جنگ اقتصادی، تدبیر اقتصادی.
از این رو به‌مناسبت روز صنعت و معدن این مطلب در راستای منافع ملی طرح موضوع گردید، به امید اینکه هرکس در هر مقامی و هر جایگاهی می‌خواهد و یا می‌تواند، راهکاری برای مقابله با فساد و تحریم بیاندیشد و اجرایی کند. بسم الله!
حمید ابراهیمی اصل؛ عضو هیئت مدیره اتحادیه محصولات معدنی و کارشناس و فعال در زمینه صادرات
