متن جلسه استماع به تازگی منتشر شده از سوی نجات یافتگان ارتش آمریکا از حمله روز ۲۶ اوت در فرودگاه کابل ، یافته‌های تحقیقاتی پنتاگون را در ارتباط با این رویداد، مورد تردید قرار داده است. نتیجه گیری پنتاگون نشان می‌داد در پی این حمله هیچ غیرنظامی هدف شلیک گلوله قرار نگرفت.
این شهادت همچنین به برخی از سؤالات مطرح شده در تحقیقات سی ان ان در این هفته می‌افزاید که بر اساس آن بازماندگان افغان به یاد می‌آورند مردم در مقابل چشمانشان هدف اصابت گلوله قرار می‌گرفتند. کادر پزشکی افغان در پنج بیمارستان نیز از مشاهده جراحات ناشی از گلوله در افراد کشته و زخمی‌ها خبر دادند و یک پزشک به یاد آورد که گلوله‌هایی را از بدن چهار بیمار خارج کرده است.
در این گزارش سی ان ان آمده است: پنتاگون گزارش‌های منتشر شده از سوی افغانستان را به دلیل تاثیرات ناشی از انفجار بر ذهن شاهدان، یا ناکافی بودن معاینات در ارتباط با تشخیص‌های پزشکی رد کرده بود. با این حال، مأموران تحقیق این موضوع را پذیرفته اند که با هیچ غیرنظامی افغان در این باره صحبت نکرده اند.
متن این شهادت‌ها که حدود دو هزار صفحه از تحقیقات ارتش آمریکا است، توسط فرماندهی مرکزی آمریکا و تحت درخواست قانون آزادی اطلاعات از سوی روزنامه واشنگتن پست منتشر شد. اکثر اسامی مصاحبه شوندگان ویرایش شده است و این اقدام تشخیص اینکه این شاهدان چه کسانی هستند را دشوار می‌کند. با این حال، از جزئیات باقی مانده مشخص است که تعداد زیادی از تفنگداران دریایی از تیراندازی‌هایی در پی شلیک تیر هشدار خبر داده اند که توسط نیرو‌های آمریکایی و انگلیسی شلیک شده، اما ادعا شده به کسی آسیبی وارد نشده است.
یکی از تفنگداران دریایی آمریکایی عضو تیم جستجوی زنان که برای بررسی متقاضیان خارج شدن از افغانستان در این کشور مستقر شده بودند، به صراحت درباره زمان و نحوه تیراندازی‌ها می‌گوید. او گفت تصمیم گرفت پس از انفجار بمب برای کمک به همکاران وارد منطقه انفجار شود و بدون اینکه بداند در حال هدف قرار دادن چیست در دود غلیظ اقدام به شلیک کرد.
او در مصاحبه‌ای در روز ۱۳ ماه اکتبر به مأموران تحقیق گفت: «من وارد منطقه شدم و دیدم تعداد زیادی از تفنگداران دریایی در حال تیراندازی در کنار دیواربودند. دود زیادی وجود داشت. نمی‌توانستم ببینم آن‌ها در حال شلیک به چه چیزی هستند. آن‌ها مرا گرفتند و من نیز شروع به تیراندازی کردم. نمی‌دانم به سوی چه هدفی شلیک می‌کردم.»
این سخنان چشم انداز مهمی را درباره آنچه ارتش آمریکا از آن اطلاع داشت ارائه می‌کند، زیرا در گزارش ارتش این گونه نتیجه گیری شده است که هیچ افغان یا پرسنل آمریکایی هدف گلوله قرار نگرفته اند. نتیجه گیری آن‌ها نشان می‌دهد تفنگداران دریایی پس از آن مورد هدف قرار نگرفتند و فقط به دو مرد مشکوک شلیک کردند که به کسی آسیب نرسید.
اما این شهادت همچنین سؤالاتی را در این باره ایجاد می‌کند که ارتش آمریکا تا چه اندازه اقدام به ارزیابی این موضوع کرده است که آیا کادر درمان اقدام به درمان مجروحان پس از انفجار کردند یا خیر. بازرسان آمریکایی اعلام کردند پزشکانی که مجروحان را درمان می‌کنند، در ابتدا جراحات ناشی از بلبرینگ را به عنوان جراحات ناشی از اصابت گلوله اشتباه می‌گیرند، زیرا آن‌ها بسیار شبیه به هم به نظر می‌رسند.
یکی از پزشکان گفت: «فکر می‌کنم ممکن است زخم‌های ناشی از گلوله را دیده باشم، اما از نظر پزشکی این موضوع ارزش تلاش برای کشف کردن را نداشت.» تحقیقات ارتش آمریکا نشان می‌دهد هیچ زخمی در میان بیمارانی که پزشکان آمریکایی در فرودگاه تحت درمان قرار دادند مشاهده نشد و هیچ گلوله‌ای نیز پیدا نشد.
یکی از پزشکان آمریکایی گفت: «در اصل، بسیاری از زخم‌ها در طبقه بندی جراحات ناشی از اصابت گلوله قرار می‌گرفتند، اما در واقع این زخم‌ها به دلیل اصابت ترکش بودند. اما تعدادی جراحات گلوله وجود داشت. یک بیمار غیرآمریکایی بود که پس از شلیک یک اسلحه سبک، یک گلوله در پشت سرش وجود داشت.» این پزشک که نامش ویرایش شده است، در این مصاحبه گفت که آن‌ها ۷۰ مجروح را معاینه کردند و «من کسی بودم که نام بیماران را روی تخته می‌نوشتم و یه همه در همه جا کمک می‌کردم.»
کاپیتان بیل اوربان، سخنگوی فرماندهی مرکزی آمریکا اوایل این هفته در ایمیلی به سی ان ان ادعا کرد سخنان پزشکان با اظهارات این پزشک مغایرت دارد و آن‌ها گفتند گلوله‌هایی را از بدن بیماران خارج نکردند. او اظهارات این پزشکان را متناقض دانست.
