مقامات بهداشتی در اروپا، آمریکا و استرالیا در حال تحقیقات درباره گسترش موارد ابتلا به آبله میمون هستند؛ بیماری نادری که معمولا در آفریقا یافت می شود. از آنجاییکه برخی موارد ابتلا به آبله میمون به سفرهای از مبدا آفریقا مربوط می شود، این تصور وجود دارد که عفونت های اخیر در جوامع آفریقایی گسترش یافته و خطر شیوع جهانی را افزایش می دهد. سازمان جهانی بهداشت به دنبال این نگرانی ها و ابتلای بیش از ۱۰۰ نفر در اروپا، روز جمعه یک نشست اضطراری برای بررسی این موضوع برگزار کرد.
آلمان روز جمعه اولین مورد ابتلا به این ویروس را تایید کرد و به جمع کشورهای اروپایی انگلیس، سوئد، پرتغال، فرانسه، ایتالیا، اسپانیا، هلند و بلژیک در ثبت موارد ابتلا به این بیماری پیوست. آمریکا و استرالیا نیز این هفته اولین موارد را ثبت کردند تا جاییکه تلاش کارشناسان برای ریشه یابی علت افزایش ناگهانی آمار بر انگیخته شد.
در کشور انگلیس به تنهایی، شمار مبتلایان از زمان شناسایی اولین مورد در روز ۷ مه (۱۷ اردیبهشت) دو برابر شده و این کشور تا کنون ۲۰ مورد ابتلا به آبله میمون را تایید کرده گرچه نگرانی هایی در خصوص موارد موجود و شناسایی نشده در این کشور وجود دارد. از طرف دیگر نیز اسپانیا روز جمعه ۲۴ مورد جدید ابتلا به این بیماری را گزارش کرده و پرتغال نیز با ثبت ۱۴ مورد دیگر در روز جمعه، مجموعا ۲۳ مورد شناسایی شده در کشور خود دارد.
آبله میمون یک بیماری نادر که توسط ویروس آبله میمون ایجاد می شود، بخشی از همان خانواده آبله است. این ویروس که عموما در مناطق دورافتاده مرکز و غرب آفریقا رخ می دهد، اولین بار در سال ۱۹۵۸ (۳۷-۱۳۳۶) در میمون های در قفس حبس شده، مشاهده گردید و یک دهه پس از آن در سال ۱۹۷۰ (۴۹-۱۳۴۸) اولین مورد انسانی ثبت شد.
از آن زمان مواردی به صورت پراکنده در ۱۱ کشور آفریقایی گزارش شده است. نیجریه در سال ۲۰۱۷ با ۱۷۲ مورد مشکوک و ۶۱ مورد تایید شده، گسترده ترین سطح شیوع را تجربه کرد که سه چهارم موارد ابتلا از مردان ۲۱ تا ۴۰ ساله بودند.
از نظر تاریخی مواردی که خارج از آفریقا مشاهده شده، به ندرت رایج بوده و معمولا ناشی از سفرهای بین المللی یا حیوانات وارداتی بوده است. موارد قبلی در اسرائیل، بریتانیا، سنگاپور و ایالات متحده گزارش شده بود که در سال ۲۰۰۳ (۸۲-۱۳۸۱)، ۸۱ مورد مربوط به «سگ های دشتی» در آمریکا گزارش شده که توسط حیوانات وارداتی آلوده شده بودند.
نحوه انتقال
آبله میمون زمانی انتقال می یابد که فردی با فرد دیگر، حیوان یا مواد آلوده به آن ویروس در تماس نزدیک باشد. این ویروس می تواند از طریق ترک پوست، دستگاه تنفسی یا از راه چشم، دهان و بینی وارد بدن شود. انتقال ویروس از انسان به انسان معمولا از طریق قطرات تنفسی اتفاق می افتد، اما لازم به ذکر است که معمولا تماس رو در روی طولانی مدت منجر به ابتلا می شود. در همین حال، انتقال از حیوان به انسان ممکن است از طریق گاز یا چنگ گرفتن رخ دهد.
علائم اولیه آبله میمون شامل تب، سردرد، عضله درد، کمردرد و ورم می شود. بیماران معمولا یک تا سه روز پس از بروز تب، جوش بر روی بدنشان ایجاد می شود که اغلب از صورت شروع شده و به سایر قسمت‌های بدن مانند کف دست‌ها و کف پا گسترش می‌یابد. جوش ها که می تواند باعث خارش شدید شود، پس از طی چندین مرحله پوسته پوسته شده و در نهایت از بین می روند. طول دوره این بیماری ۲ تا ۴ هفته زمان میبرد و معمولا خود به خود برطرف می شود.
افرادی که مشکوک به ابتلا به ویروس هستند ممکن است در یک اتاق فشار منفی (فضاهایی مورد استفاده برای ایزوله کردن بیماران) نگهداری شوند و توسط متخصصان مراقبت های بهداشتی با استفاده از تجهیزات حفاظت فردی تحت نظر قرار گیرند.
هرچند این بیماری باعث نگرانی در سراسر جهان شده اما دانشمندان معتقدند که شیوع این بیماری به مانند همه گیری کرونا نخواهد بود زیرا انتقال این بیماری به راحتی سارس-کوو-۲ نیست.
به گفته کارشناسان، یکی از تفاوت های کلیدی بین این ویروس و COVID-۱۹ این است که چه کسی ممکن است بیشترین ترس را از آن داشته باشد. به طور خاص، افراد جوان و مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند، ممکن است در جاهایی مانند ایالات متحده در معرض خطر بیشتری باشند، در حالیکه کووید-۱۹ باعث مرگ افراد مسن شده است.
بر اساس بیانیه‌ای از آژانس امنیت سلامت انگلیس، این بیماری "عمدتاً در مردان همجنس‌گرا، دوجنس‌گرا یا مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند، ظاهر می‌شود." این بیانیه خاطرنشان می کند که اگرچه آبله میمون به عنوان یک عفونت مقاربتی در نظر گرفته نمی شود، "می تواند از طریق تماس مستقیم در طول رابطه جنسی منتقل شود."
