مدتی می‌شد این سوژه در ذهن ما نقش بسته بود که یک روز سرزده سراغ رکورددار بازی ملی در فوتبال کشورمان برویم و گپ و گفتی خاص و متفاوت داشته باشیم.
اخبار ورزشی- بنابراین راهی هتل المپیک شدیم و جواد نکونام تا جایی که امکان داشت پاسخگوی پرسش‌های ما شد.
می‌گویند شما جعبه سیاه فوتبال ایران هستید؟!
جعبه سیاه که نه، اما به هر حال سال‌های زیادی در فوتبال ملی و باشگاهی کشورمان بازی کردم. در اسپانیا توپ زدم و در تمامی رده‌های ملی از نوجوانان و جوانان بگیرید تا امید و بزرگسالان بودم. اتفاقات خوب و بد زیادی دیدم و شاید یکی از کسانی باشم که خیلی مسائل را در این فوتبال می‌دانم یا به قول شما جعبه سیاه هستم!
بدترین شبی که در تیم ملی سپری کردید؟
باخت‌های تیم ملی همیشه تلخ بوده است. به طور مثال دو باخت ما در انتخابی جام جهانی ۲۰۱۴ مقابل لبنان و ازبکستان خیلی تلخ و دردناک بود. شکست برابر لبنان به ویژه باورنکردنی بود، چون باید با اختلاف ۴ یا ۵ گل برنده می‌شدیم که باختیم و یکی از بدترین شب‌های فوتبالی من رقم خورد. اما شاید تلخ‌ترین و دردناک‌ترین باخت تیم ملی برابر عراق و در جام ملت‌های استرالیا رقم خورد. بعد از آن مسابقه از ته دل اشک ریختم. هر وقت گل‌های آن بازی یا فیلم آن مسابقه را می‌بینم، بغض می‌کنم که چرا؟ چرا ۱۰ نفره شدیم، کار به ضربات پنالتی کشید و باختیم؟ آن تیم از لحاظ تیم بودن (تأکید می‌کند) تیم بودن در تمام ادوار فوتبال ایران بی‌نظیر بود. آن تیم می‌توانست قهرمان جام ملت‌های آسیا شود اما...
بهترین تیم همه ادوار فوتبال ایران؟ این حرف را جدی زدید؟!
شک نکنید! در ادوار مختلف ستاره‌های بزرگی در تیم ایران توپ زده‌اند و بازیکنان شایسته‌ای آمده و رفته‌اند. تیمی که به جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل صعود کرد، از لحاظ بازیکن اسمی و تاپ کمبودهایی داشت. برخی بازیکنان رفته بودند و برخی دیگر هم مصدوم شدند. تیمی نصفه و نیمه باقی ماند که منتقدان زیادی هم داشت و هیچ‌کس هم امید نداشت به جام جهانی صعود کند، اما سه بازی پشت سر هم برابر قطر، لبنان و کره‌جنوبی پیروز شدیم و کره را در خاک خودش بردیم و بلیت برزیل را رزرو کردیم. همان تیم هم به جام ملت‌های ۲۰۱۵ استرالیا رسید با پختگی و هماهنگی بیشتر و باید قهرمان آن رقابت‌ها می‌شدیم.
چندی پیش رضا قوچان‌نژاد مهاجم سابق تیم ملی در مصاحبه خود به نکته جالبی اشاره کرد و گفت بعد از جام ملت‌های استرالیا و آن حذف تلخ برابر عراق، تیم ایران دچار یک بی‌نظمی شد. این حرف را قبول دارید؟
شاید، چون باخت خیلی تلخی بود. چنین باخت‌هایی تا مدت‌ها روی فوتبال یک کشور ممکن است تأثیر بگذارد.
شاید یکی از دلایل آن هم خداحافظی جواد نکونام از تیم ملی بود؛ کاپیتانی که تیم را جمع می‌کرد و به نوعی عصای دست سرمربی تیم ملی بود.
این نظر لطف شماست ولی زمانی که کاپیتان تیم ملی بودم، بسیاری اوقات تصمیماتی می‌گرفتم که حتی به خود کارلوس کی‌روش هم نمی‌گفتم. البته این تصمیمات شخصی نبود و فقط برای مصالح تیم ملی بود.
هنوز هم برای خیلی‌ها جای سؤال است که چرا راه جواد نکونام و مرد پرتغالی جدا شد؟ هیچ وقت درباره نحوه جدایی خودتان از کادر فنی کارلوس کی‌روش حرفی نزدید؟
ببینید، من در مدتی که در خدمت کادر فنی تیم ملی بودم، هر کاری از دستم برآمد، برای تیم کشورم انجام دادم. می‌دیدم کارلوس کی‌روش خیلی زحمت می‌کشد و حضور این مربی به نفع فوتبال ایران است. شاید در زمان حضورم به عنوان بازیکن در تیم کی‌روش برخی صحبت‌ها در مورد رابطه خوب من و سرمربی تیم ملی مطرح شد که الان می‌خواهم در موردش صحبت کنم. من می‌پرسم قبل از کارلوس کی‌روش کدام سرمربی تیم ملی من را دعوت نکرد؟ کدام‌یک از سرمربیان تیم ملی جواد نکونام را روی نیمکت نشاند؟ تا زمانی که در تیم ملی بازی کردم، فیکس بودم و جایگاه خوبی در تیم ایران داشتم. وقتی هم که کارلوس کی‌روش سرمربی تیم ملی شد، من بهترین شرایط را داشتم. کاپیتان اوساسونا بودم و جایگاهی که داشتم ارتباطی به سرمربی شدن او نداشت، اما می‌دیدم چقدر سطح فنی تیم ملی را بالا برده است.
حالا در آن اتفاق شما خودتان را بیشتر مقصر می‌دانید یا کارلوس کی‌روش را؟
من جواد نکونام اگر اشتباه کرده باشم، پای آن می‌ایستم. همه آدم‌ها ممکن است در زندگی یا شاید هم هر روز مرتکب اشتباهاتی شوند ولی من آن مقطع اشتباه خاصی نکردم که... بگذریم!
اگر می‌شود نگذریم!
وقتی پیشنهاد حضورم در کادر فنی تیم ملی مطرح شد، همان ابتدا گفتم پول نمی‌خواهم. گفتم آمدم از کارلوس کی‌روش یاد بگیرم و دیگر قصد ادامه فوتبال هم نداشتم وگرنه به جرأت می‌گویم می‌توانستم ۳ سال دیگر هم در لیگ ایران بازی کنم. یکسری اهداف در مربیگری داشتم و ابتدای راه هم بودم، اما اتفاقاتی افتاد و معامله‌ای شد که...
بر سر جواد نکونام؟
بله، در تیم ملی آن زمان بر سر من معامله شد. معامله‌ای که حرف نزنم، بهتر است.
کی‌روش مقصر نبود؟
ببینید کی‌روش مقصر بود و شاید یک مقدار من هم مقصر بودم. وقتی رئیس فدراسیون به من گفت بمان من می‌آیم، خُب من چه کار باید می‌کردم؟ می‌خواستیم برگردیم تهران، اما رئیس فدراسیون گفت بمان و من هم به کارلوس کی‌روش دلیل ماندنم را توضیح دادم.
و کی‌روش چه جوابی داد؟
او هم گفت بله، رئیس فدراسیون گفته است دیگر! باید هم بمانی و... دلخور شد و در نهایت از اردوی تیم ملی خارج شدیم. به نظرم هم من و هم کی‌روش و البته تیم ملی از آن اتفاق و جدایی ضرر کردیم. این در حالی بود که یکسری‌ها سود بردند!
یکسری‌ها از جدایی شما و کارلوس کی‌روش در تیم ملی سود بردند؟
شک نکنید!
کارلوس کی‌روش نظم، انضباط، دیسیپلین خاص و احترام به پیراهن تیم ملی را به ملی‌پوشان ما آموخت. او چه چیز دیگری به تیم ملی ایران اضافه کرد؟
شخصیت! باور کنید کارلوس کی‌روش با حضورش در فوتبال ایران ۳۰ سال ما را جلو انداخت. این شخصیت شامل همه موارد می‌شود. او بود که با جنگ، دعوا، اصرار، مذاکره یا مصاحبه برای تیم ملی زمین خوب، لباس مناسب، پرواز چارتر و امکانات دیگر در شأن تیم ملی را آورد. کی‌روش شخصیت نباختن هم به تیم ملی داد و بازیکنان ملی‌پوش می‌دانستند و متوجه شده بودند به بزرگ‌ترین تیم‌های دنیا هم نباید مفت ببازند.
می‌دانیم آخرین شب حضور کارلوس کی‌روش در ایران و ساعاتی قبل از پرواز او از کشورمان را با سرمربی سابق تیم ملی سپری کردید. بین شما چه گذشت؟ شنیدیم آنقدر احساساتی شده بود که گریه کرد و...
آن شب من حول و حوش ساعت ۱۱ شب به اتفاق برادرم به هتل روبه‌روی فرودگاه امام (ره) رفتم. رفتم تا به خاطر زحماتی که در طول این سال‌ها برای فوتبال ایران کشیده بود، از او تشکر کنم. آن‌جا دیدم کارکنان هتل روبه‌روی فرودگاه چه مراسم ساده و قشنگی به مناسبت خداحافظی کی‌روش برای او گرفته‌اند و خوشحال شدم. به نظرم مسئولان خوش‌استقبال و بدبدرقه فوتبال ما در زمان خداحافظی این مرد کم‌لطفی کردند.
حتی از زبان خود کی‌روش شنیدیم روز آخر جواب تلفن‌های او را نمی‌دادند یا اینکه موبایل مسئولان فدراسیون به روی سرمربی سابق تیم ملی بسته شد!
بله، خیلی ناراحت بود و حرف‌هایی زد که بین خودمان باید بماند و...
لحظه آخر قبل از ترک ایران، درباره اردوی دُبی و به هم خوردن رابطه خودتان هم صحبتی کرد؟
به این نتیجه رسیدیم که هر دو اشتباه کردیم و تیم ملی بیشترین ضربه را خورد.
مشروح این مصاحبه خواندنی را از دست ندهید: علی پروین پیشنهاد داد پرسپولیسی شوم، قبول نکردم
