1-اصل کلام، صریح و ساده است.
برای بی تدبیری و بی کفایتی مسئولین، هیچ توجیهی مسموع نیست .
مسئولین دولت ها، اصولگرا باشند یا اصلاح طلب، هیچ یک حق ندارند بگویند « ما می خواهیم کار کنیم اما نمی گذارند». به ویژه مسئولان دولت فعلی که اغلب‌شان 40 سال در مصادر امور بوده اند و اوضاع و احوال و شرایط و نارسایی ها را می‌دانند. اگر وضعیت کشور و نوع مشکلات آن‌را نمی‌دانسته‌اند که البته بعید است چنین چیزی باشد، مسئولند چون ندانسته بار امانت سنگینی را به دوش گرفته‌اند که توانش را نداشته اند و اگر وضعیت را می‌دانسته اند و مسئولیت پذیرفته اند، دیگر حق ندارند بگویند « دیگران نمی گذارند» یا فشار خارجی را بهانه کنند یا توجیهات دیگر بتراشند .
2-متاسفانه در دولت و بسیاری از دستگاه ها اظهارات و موضع گیری ها، مسئولانه نیست. وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از مجلس کارت زرد می‌گیرد، اما رئیس جمهور در واکنش به آن، بحث بودجه فرهنگی دستگاه‌های غیر دولتی را به رخ می‌کشد و می گوید: « چقدر از بودجه فرهنگی در اختیار وزارت ارشاد است و چقدر در اختیار دستگاه های دیگر». در جای دیگر، رئیس جمهور در واکنش به پایین بودن شاخص نشاط اجتماعی می گوید: «بگذارید مردم نشاط داشته باشند. چطور هرچه گریه کنند حلال است اما یک ذره بخندند، حرام است؟»
مثال‌ها از این دست فراوان است و پاسخ همه این موارد همان بند اول است. به فرض که اصلا وزارت ارشاد سهم کمی از تشکیلات و بودجه فرهنگی کشور داشته باشد که البته این موضوع محل مناقشه است، اما به فرض صحت این ادعا، آیا آقای رئیس جمهور و وزیر مربوطه این را نمی‌دانسته‌اند؟ اگر نمی‌دانسته‌اند چرا ندانسته وارد گود کار و مسئولیت شده‌اند و اگر می‌دانسته‌اند و این شرایط را قبول نداشته اند چرا مسئولیت پذیرفته‌اند. آیا غیر از این است که سکوت دیروزشان مصلحت دیروزشان بوده و موضع امروزشان به اقتضای امروزشان؟
3-باید سخن را کوتاه کرد. هر مسئولی در هر کجای کشور ، بداند دقیقا در همان لحظه ای که از ادبیات کهنه و ناکارآمدی چون « نمی گذارند»، « پیشینیان خراب کرده اند»،«فشار می آوردند »و ... استفاده می‌کند، اتفاقاً در همان لحظه است که یا بی‌اطلاعی و یا بی‌صداقتی خود را به رخ می‌کشد.
بی اطلاعی از آن جهت که احتمالا شرایط کار و مسئولیت و انبوهمشکلات را نمی‌دانسته‌اند و بی‌صداقتی از آن جهت که می دانسته اند ولی می خواسته اند به هر قیمتی مسئول شوند و امروز که مورد سوال و مطالبه‌اند، بهانه می‌تراشند.
4-با کمال تاسف، هنوز و در ششمین سال عمر دولت مشاهده می‌شود که برخی مسئولین دولتی، نوک پیکان اتهام را به سمت دیگران می گیرند، از کاستی های گذشته سخن می گویند و یا به جای عملکردشان و آنچه شده، از آرزوهایشان و آنچه باید بشود، سخن می‌گویند. مخاطب بایدها خود شمایید. شخص رئیس جمهور محترم، معاون اول، معاونین رئیس‌جمهور و وزرا، مخاطب بایدها هستند و باید پاسخگو باشند.
مسعود پیرهادی
